Gemengd Nieuws.

Te Saint Aubin de-Bloye in de Gironde (Frankrijk), schijnt eene beweging ontstaan te zijn naar het protestantisme. Eerst hield men er elke maand godsdienstoefeningen, tegenwoordig reeds wekelijks. Een 400 A 450 Roomschen wonen de diensten bij. Weldra denkt een candidaat in de godgeleerdheid van Montauban, zich aldaar als herder en leeraar te vestigen. Ook in de nabuurschap is eenige roering, ten gunste van het protestantisme op te merken — Doch, wat gaf tot deze beweging den stoot? Saint-Aubin was door de Roomsche hiërarchie gestraft met het interdict. De gemeenteraad weigerde eene toelage voor het tractement van dienstdoenden geestelijken te geven; welke de bisschop toch elschte, en daaruit volgde het bevel om geen diensten, meer te verrichten en het kerkgebouw te sluiten. Dit is reeds bijna vier jaren geleden geschied. Men is toen gaan luisteren naar Protestantsche predikers En al verzekert men ons nu in een Fransch blad, dat men aldaar te doen heeft met een hongerige schare, dit wil er bij ons maar niet aanstonds in. Eene beweging die zijn oorsprong enkel dankt, aan oppositie tegen een maatregel van den bisschop, belooit ons weinig goeds. Ook komt het ons vrij wel bedenkelijk voor, dat men daar een candidaat als predikant zoekt te vestigen, al zegt men er bij, dat het een «ervaren" jong mensch is.

In de laatste weken heeft men te Berlijn den eersten steen gelegd van vier nieuwe kerkgebouwen, en er bestaat uitzicht, dat het daarbij niet blijven zal. Hare Majesteh de keizerin heeft door haar voorgaan, den ijver van velen opgewekt en zoo zijn velen aan den arbeid getogen om giften te verzamelen voor het , bouwen van kerken. Als men weet dat er in Pruissens hoofdstad gemeenten zijn, waar men op een zielental van 20 000 één kerkgeljouw vindt, dan is het niet overtollig, dat er kerkgebouwen bij worden gebouwd. Omdat de keizerin zich voor deze zaak zooveel moehe geeft, ja daartoe het initiatief heeft genomen, durft de liberalistische pers niet openlijk tegen het bouwen van nieuwe kerken opkomen. Het behoort zelfs op den huldigen oogenblik tot den goeden toon om voor het bouwen van kerken te zijn.

Als nu maar in de gebouwen, den volke geen steenen voorgezet worden in plaats van brood.

In de Pinksterweek kwam te Berlijn in het gebouw der stadszending het «Evangelisch-sociale congres" samen. Een 800 personen, waaronder vele vrouwen, vergaderden in de ruime zaal van dit gebouw. Dit getal is niet groot. Als men in aanmerking neemt, dat een ieder doordrongen is van de gedachte, dat een vreeselijke catastrophe is te verwachten, indien er geen dam opgeworpen wordt tegen den steeds wassenden stroom van ongeloof en revolutie, dan is deze vergadering zeer onbeduidend te noemen. Aller oogen zijn op de Evangelische kerk gericht, vragend wat deze doen zal, om te verhinderen dat het volk medegesleurd wordt door verleiders. Hetgeen men van Evangelische zijde tot hiertoe deed om tot oplossing van het sociale vraagstuk te geraken, kan men gerust halve maatregelen noemen of niet berekeiid om eenigen merkbaren invloed uit te oefenen, terwijl hetgeen de Roomsche kerk deed, zeer is toegejuicht. Toch is de eerste poging om tot meerdere krachtsontwikkeling op sociaal gebied te geraken, niet als mislukt te beschouwen. Er werd een comité benoemd om maatregelen te beramen teneinde mannen bijeen te krijgen die in staat zijn om licht te verspreiden omtrent sociale vraagstukken en die een middelpunt kunnen vormen • tot het houden van «algemeene Evangelische sociale vergaderingen". Het woord «Evangelisch" is daarbij in positief kerkelijke zin te nemen.

Men schijnt in Ierland van gevoelen te zijn dat het geoorloofd is en men ook het zekerst gaat, om zich zelven recht te verschaffen. De vele moorden die er gepleegd zijn om het onrecht aan vele landbouwers door hunne heeren aangedaan, te wreken, doen dit vermoeden. Ook hetgeen onlangs op kerkelijk gebied plaats heeft gehad, dient tot bewijs dat liefst het lersche volk zijn eigen rechter is en bovendien het gevelde vonnis eigenhandig uitvoert.

In Ierland behoort een vierde deel der bevolking niet tot de Roomsche kerk, waarvan de meerderheid te rekenen is tot de Episcopale kerk. In die Episcopale kerk, openbaren enkele predikanten dezelfde zucht om Roomsche ceremoniën in de kerken dcr_ Hervorming in te dragen, als hunne ambtgenooten in Groot-Brittannië. In plaats van nu hulp te gaan zoeken bij de kerkelijke rechtbanken, nemen zij, die van het invoeren van Roomsche practijken een afkeer hebben, en hun aantal schijnt nog al aanzienlijk te zijn, andere maatregelen. Eenigen tijd geleden trad de rector van St.-Mary's church, Newry, bij gelegenheid dat het sacrament van het heilig Avondmaal zou bediend worden, voor de gemeente op in een priesterlijk gewaad, waarop het monogram »I. H. S " geborduurd was. Dat dit veel opzien baarde is te begrijpen. Men klaagde over de ingevoerde nieuwigheid bij den bisschop. Zijn lordschap deed den gemeenteleden verstaan, dat zij groote onkunde aan den dag hadden gelegd bij de verschillende vragen die zij hem hadden voorgesteld, en nog andere dingen stonden in het schriftelijk antwoord, waaruit men merken kon, dat de bisschop volstrekt niet gezind was om het recht der gemeente te helpen handhaven. Een paar nachten later werd er in de kerk ingebroken en de ergernis gevende «nieuwigheid" weggenomen. Op de plaats waar dit kleedingstuk gehangen had, was een stuk papier te vinden, waarop geschreven stond: Corinthe 8:9: aar ziet toe, dat deze uwe macht niet eenigerwijze een aanstoot worde dengenen die zwak zijn "

Tot hiertoe is het weggenomen gewaad nog niet teruggevonden. Wellicht zag men op tegen de enorme kosten die eene kerkelijke procedure in Engeland na zich sleept.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen