Buitenland

Duitschland. Het spreken in tongen^ In de Allgem. Ev. Luth. Kircherizeitung lezen wij over het spreken in tongen dat zich in Hessen voordoet, gelijk wij de vorige week meldden, het volgende:

„Bij de Godsdienstige beweging in de buurt van Eschwege en Melsungen spelen twee Zweedsche vrouwen een groote rol. Daardoor is ook het raadsel van deze gebeurtenissen verklaard. Dergelijke verschijnselen zijn reeds vroeger vooral in 1841—1843 bij de Zweedsche secte der Laesare (lezers), waargenomen. Carl Hase schrijft daarover in zijn Kerkgeschiedenis: „Onder hen onstond een tijdlang en in bepaalde kringen een spreken in tongen, roepende stemmen meest onder jongelieden van beiderlei geslacht, zeU$

onder kinderen, hetgeen zich als een besmettelijke ziekte verbreidde. Het bijzondere daarvan was, dat menschen die te voren meest stil en niet wel ter tale waren, gedurende eenige weken en meestal op een bepaald uur van d^ dag, een rede lieten hooren die als een opbruisende stroom uit de borst welde. De omstandigheid dat hij of zij die sprak, daarna in gewonen doen gekomen, niets meer wist, hield men voor het bewijs dat de Heilige Geest werkelijk door hem of baar gesproken had; stuiptrekkingen en daarop volgende bewusteloosheid beschouwde men als een herinnering aan de afschuwelijkheid der zonde. — Het consistorium van Weziö trad tegen dit verschijnsel scherp op. Toehoorders werden met geldboete gestraft; zij die in tongen gesproken of geroepen hadden, bracht men in het hospitaal, waar men ze behandelde met pillen en koude stortbaden, waardoor dan het gewraakte spreken ophield".

„Het landvolk ergerde er zich aaa dat men den Heiligen Geest met geneesmiddelen te lijf wilde. De uitroepingen waren geheel onwillekeurig en gingen vergezeld van kramptrekkingen flauwten en het zien van gezichten; somtijds evenwel waren het verstandige, eenvoudige, dikwijls diep in het hart grijpende vermaningen tot boete voor het naderend oordeel, hartstochtelijk in de tale Kanaans gesproken of gezongen; meestal had het plaats op een bepaald uur van den dag en hield na een zeker aantal dagen ^eder op, terwijl het als eene besmettelijke ziekte rondging. De separatistische Ie zers wijdden op grond van een algemeen priesterdom dikv> -ijis geheel' onwetende menschen uit hun midden, om den doop met het bezwerings formulier te voltrekken, en het avondmaal volgens het oude formulier te bedienen. Zij vervielen daardoor in de zware geldboete van de in 1835 vernieuwde sacramentswetten.

Zich beroepende op het Oud-Testamentische bevel, om de goddeloozen uit te roeien, vergoten zij het bloed hunner vijanden en, op aandrijven van eene inwendige stem, dat hunner eigene kinderen."

In het bericht van het Consistorium leest men: „Aanleiding tot de beweging haideii eenige jonge piëtistische predikers gegeven, die door het schilderen van het vuur en de zwavel van de hel slechts den schrik der wet verkondigden; daarbij kwam, dat door onvoldoende voeding, door misgevsras, de prikkelbaarheid zeer verhoogd was. De verbreiding is daardoor te verkkren dat er om gebeden werd en dat het feit, dat men aangegrepen werd, gehouden werd voorgebedsverhooring".

Wij hebben hier hetgeen wij in den Duitschen tekst omticnt de beweging van de „lezers" in Zweden vonden, aangevuld met hetgeen we lazen in de Hollandsche vertaling van Carl Hase's keikgeschiedenis.

Die beweging van de „lezers" is wel ontaard. Sedert 1803 ontstond in Zweden bij sommigen de behoefte aan huiselijke Godsdienstoefeningen door de uitgestrektheid der herspelen. Bij die Godsdienstoefeningen werd de Heilige Schrift en Luther's preekbundel gelezen, en daarom werden zij „lezers" genoemd. Zij onderscheidden zich door vromen ijver, strenge rechtzinnigheid in Lutherschen zin, en stienge zeden.

Hunne vergaderingen waren stichtelijk. Er kwamen echter ook mannen onder hen op, die onfeilbaar door den Heiligen Geest meenden geleid te worden; die tegen andersdenkenden, vooral tegen predikanten, den vloek uitspraken, gC vroeger gebruikte stichtelijke boeken, die erst bij den bijbel gebruikt werden, verbrandden en de besluiten der kerkbesturen verwierpen. Velen hur.ner togen naar Amerika om daar hun Zion te zoeken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen