Buitenland

N.-Amerika. Dr. Steffens, In memoriam.

Uit de nieuwe wereld komt het droeve bericht tot ons, dat Dr, Steffens, hoogleeraar aan het Theol, Seminarie te Holland (Michigan), op den leeftijd van 73 jaar is overleden. Vooral doet ons het heengaan van dezen broeder leed, omdat wij hem leerden kennen als een man die het ideaal, dat'broeders van hetzelfde huis ook behooren saam te wonen, met kracht voorstond en veel pogingen in het werk stelde om hen, die gescheiden gingen leven na een tijdlang vereenigd te zijn geweest, weer bij elkander te brengen. Wanneer van de zijde der Chr, Geref, Kerk en van. die der Ref, Church scherpe woorden werden gebruikt, was Dr. Steffens er aanstonds bij om te betoogen: wilt gij dat de breuk niet steeds grooter wordt, dan moet gij niet zoo tegen elkander te velde trekken, maar behoort gij in de eerste plaats te trachten elkander te waardeeren.

Om ts doen gevoelen wat Dr. Steffens voor de Gereformeerden in N.-Amerika geweest is, weten wij niet beter te doen, dan over te nemen hetgeen in Be Hope en in De Wachter over hem geschreven is. De Hope schrijft:

„Dr. Steffens, zooals men hem in den omgang noemde, was geboren in 't jaar 1839 te Embden, Duitschknd; maar, door goddelijk bestier van zijn levensloop, werd hij een wereldburger. Zijn leven en werk brachten hem in aanraking met Nederland en Schotland, met 'n stuk van de oude Aziatische wereld en met geen gering deel der nieuwe wereld van Amerika.

De Heere had hem rijk begiftigd met edele gaven. Met deze talenten werd, door een burgerlijk, letterkundige en godgeleerde kweeking goede winst gedaan.

Als leeraar was hij een kweekeling van de Theologische School te Kampen.

Hij was van meet af een student en hij bleef het, door alle vorderingen heen, tot den dag zijns verscheidens, om als leerling in te gaan in hoogere sferen, waar we niet meer ten deele kennen.

Bovenal bleef onze broeder steeds een leerlug aan de voeten van den Heere Jezus zijnen Zaligmaker, in Wiens dienst en tot Wiens eere hijïzoo gaarne zijne gaven sn krachten besteedde.

Zijn eerste dienst was in het altijd zoo belangrijk als moeilijk zendingswerk der Vrije Schotsche Kerk, te Constantinopel, Turkije, , alwaar hij h»a.t ontmoette, die hem meer dam vijftig jaren lang zulk een ware levenshulpe was. De zei; dingsgeest daar ontvlamd, stierf nimmer uit, getuige daarvan, om slechts vier te noemen: zijn geregelde pennevrucht in het maandschrift De Heidenwereld, zijn schrijven in het nieuwe tijdschrift The Moslem World, zijn invloed in de Zeelands-zendingsgemeente en zijn zendingsinvloed in het Theol. Seminarie.

Uit Azië werd hij teruggeleid naar Nederland, waar hij als herder en leeraar in de gemeenten door hem bediend met zulk een zegen mocht arbeiden, dat zijn stam-en geloofsgenooten te

Silver Creek, 111., hem naar Amerika riepen. Van daar nit en in steeds wijder kringen gaf God hem veel werk sn de Geref. Kerk in Amerika, als plaatselijk leeraar in deza middelpunten, onder de Oost-Friezen In Illinois, in New-York City, in de groote Geref. gemeente te Zeeknd en ook voor een wijle tijds te Otange City, Ia.

Het meest belangrijke deel van zijn werk was gewijd aan de studie en den dienst der heilige godgeleerdheid.

Daar was hij een echt vakman. Het hoogleeraarsambt vond in hem een meester. Hij had de waarheid lief met een geestdrift, die vaak in ijver ontvlamde.

Als hoogleeraar was hij een arbeider, die niet beschaamd maakte; hij groef diep in de goudmijn der Schrift en bezat de gave om uit den rijken ouden schat beide oude en nieuwe dingen voort te brengen. Zijne leerlingen hadden hem lief en achtten hem hoog om zijns werks wil.

Onze broeder was confessioneel; trouw gehecht aan al het kostelijk eigen der Geref. Kerken, en stond pal met woord en pen voor de onverschrokken verdediging van zijn overtuiging in dezen, maar daarmede ging gepaard een ruime blik in andere deelen van de %lgemeene kerke Christi, met erkenning van al wat goed en edel was, waar ook het zich mocht openbaren.

Hij kende andere deelen van het groots rijk des Heeren in menig opzicht beter dan soms eigen burgers van dat gewest zulks doen. Daarin kg een adellijke trek van 's mans karakter. De grootheid van Dr, Steffen's dienstwillig leven kan uitgedrukt worden door de twee woorden:

leeraar en hoogleeraar. Hij had geleerd om te leeren.

Hij had veel om niet ontvangen, en het was zijn lust het om niet te geven. Daarvan getuigen in geen geringe mate de jaargangen van De Hope. Tijd ontbreekt om van dese geschatte en

vruchtbare medewerking te spreken. Door zooveel spreekt onze broeder nog ook nadat hij gestorven is.

Was hij een kind Gods en dienstknecht üijns Heeren zonder gebreken? Die met hem in intieme kringen omgingen, waren getuigen van zijn kleinheid voor den grooten God, zijn dorst naar de gerechtigheid des Kruises, zijn honger naar gemeenschap met den Heere Jezus en zijn genot om ais gebrekkig geloovige te rusten in de volle en rijke genade Christi,

En nu is hij niet meer, want God nam hem weg.

Hij verliet ons in den nog krachtvoUen avond van zijn levensdag, zoo het zich zijn vrienden voordeed met genoeg reserve voor nog menigen dsg werks, maar, naar zijn dikwerf geuite begeerte, werd hij zoo van zijn post afgelost, en midden uit den arbeid des daags opgeroepen in de vreugde van den heerlijken dag der eeuwigheid, waar Zijne dienstknechten Hem dienen".

De Wachter schreef; „Het overlijden van dezen broeder, een groote in Israel, was plotseling. Woensdagavond 1145 werd hij ten zijnen huize zonder voorbereiding op eens getroffen door een stroke van apoplexie, ten gevolge waarvan de dood onmiddelijk intrad. Geboren in 1839, was zijn leeftijd 73 jzar.

Dr. Steffens was een man van groote beteekenis en van dege ontwikkeling. Ook in onze kringen een zeer goed bekende. Onze Synode van 1892 benoemde hem als professor in de systematische Theologie aan de Theol. School te Grand Rapids, Mich. Hij bewoog zich bij gelegenheden, naar zijn eigen verklaring, meermalen gaarne in onze kringen. Ook op onze laatste Synode toefde hij nog een bijna volle sessie en volgde met belangstelling de discussies. In de pauze drukte hij met warmte menigen broeder de hand, terwijl de aangewezen afgevaardigde der Ref. Church niets van zich liet hooren of zien.

Het heengaan des broeders is een groot verlies voor de Ger. kerken in onze landen. Niet alleen voor de Ref. Church en het Theol. Seminarie te Holland Mich., maar evenzeer voor al de Ger. kerken, als bekwaam verdediger der Ger, waarheid, warm verdediger van Chr. Onderwijs, zoowel lager als hooger onderwijs, terwijl de Ger, Pers in verschillende bladen en tijdschriften zijn dege artikelen noode zal missen.

Persoonlijk gevoelen wij, dat onze kring armer is geworden. Vergeten kunnen wij niet menig warm gesprek met den broeder, die verre over de kerkmuren heen, onder ons veel wist te waardeeren.

Wij danken God, hem te hebben gekend en van zijn woord te hebben genoten. De familie, inzonderheid de bedaagde weduwe, Gode en den Woorde zijner genade rijkelijk aanbevolen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen