„Stijf van voorhoofd”.

Maar het huis Israels wil naar u niet^hoóiren, omiiat zij naar Mij niet willen hooren; want het gansche huis Israels is stijf van voorhoofd, en hard van harte zijn zij. Ezechiël 3 : 7.

Israel stond in oorlogstoestand, en toen heeft de Heere Israel in zijn zondig zielsbestaan terecht gezet. Vooral Ezechiël werd hiertoe als profeet van 's Heeren wege opgeroepen, en hem werd gelast met nadruk Israel in zijn twee stuitende zonden te bestraffen, en die twee zonden waren, dat het meerendeel van 't volk 6f hard van hart, öf stijf van voorhoofd was. Juist zooals men het steeds in hangen oorlogstoestand gezien heeft, en ook nu weer kan waarnemen.

Hard van hart zijn die velen, die wel in-. drukken ondergaan, maar bij wie die indrukken niet veel meer dan de oppervlakte van hun zielsleven raken en die er o, zoo spoedig weer over heen zijn. Er is in derzulken gemoedsbestaan geen vastigheid. Het is bij hen alles elastiek. Ze krijgen wel een indruk, maar 't gewone leven werkt bij dezulken aanstonds weer tegen dezen ontvangen indruk in, en niet lang duurt het, of heel de indruk van den ernst der tijden is weer weg.

Een jaar geleden kon men het bij ons juist zoo zien. Toen eerst plotseling het gerucht van den oorlog verschrikking in de gemoederen bracht, en dra de oorlog uitbrak, was het op eens uit met het leven der dartelheid. Men hoorde van God weer spreken in kringen, die anders van Christus' Kerk geheel vervreemd waren. Ernst stond op schier ieders gelaat te lezen. De indruk was machtig.

Alleen maar, het bleef niet. Geen drie maanden later, of het gewone leven hernam zijn ouden loop terug. De dartelheid keerde in den levenstoon En heel de eerst zoo diepe indruk was weg.

De stroom van het ordinaire leven kreeg weer de overhand, en niet bij allen, Gode zij lof, maar bij o, zoovelen toch, - was er van een doorwerking van den eerst zoo ingrijpenden indruk geen sprake.

Hun hart was er te hard-wereldsch voor.

Zoo is het in Ezechiëls dagen in Israel geweest, en juist zoo was het ook nu onder ons. Zelfs wie de landen bereist, waar de ontzettende oorlog feitelijk woedt, krijgt maar al te vaak gelijke waarneming. De Gemeenteraad van Weisser Hirsch, waar deze meditatie geschreven werd, moest de al te luidruchtige spelen zelfs opzettelijk verbieden.

En hier blijft het niet bij., Ook de tweede psychische zonde, die God door Ezechiël in Israel bestrafte, kwam weer even sterk uit als voorheen. Niet alleen werkt ook nu veler hart maar al te licht over de indrukken van den wereldtoestand heen, maar ook nu stuit ge op dezelfde ^ stijfheid van voorhoofd f.., die Jehovah aan Israel verweet.

Ge begrijpt wat die > stijfheid van voorhoofd* bedoelt. Het is nog iets meer en nog iets anders, , dan wat wij stijfhoofdigheid of koppigheid noemen.

Wat Jehovah hier door zijn profeet in Israel bestraft is, dat het tegen Gods raadslag inging, en er een eigen theorie, een eigen stelsel op nahield, en deze theorie tegen Gods raadslag in, poogde door te zetten.

Het waren, als ge zoo wilt, de wijzen in Israel, die 't beter wisten dan Jehovah.

Neen, Israel moest niet in ballingschap gaan, Israel moest niet voor het oordeel bukken. Het moest zich te vuur en te zwaard tegen zijn hard lot blijven verzetten, en desnoods naar Egypte vluchten, maar bukken voor zijn God en bij Jehovah's oordeel zich nederleggen, moest het in geen geval.

Deze wijzen in Israel hielden er een theorie voor de toekomst op na, die geheel tegen Gods geopenbaarden raadslag inging. Wat zou men zich dan aan de Godsspraken der profeten storen. Deze wijze stijfkoppen in Israel wisten het veel beter dan de Zieners. En daarom zetten zij hun eigen plannen door. Het zou toch niet gaan, zooals God 't hun aangezegd had. Zelve immers wisten ze het beter.

Niet hooger Openbaring, hun theorie zou zeker zegevieren! '

En juist zoo ziet ge 't immers ook nu weer! In een toon, dat 't niet beslister kan, heeft de Christus zelf en hebben zijn profeten en apostelen het der wereld aangezegd, dat de gestadige ontwikkeling van 't menschelijk geslacht niet tot den einde toe zal doorgaan, maar midden in haar gang gewelddadig zal worden afgebroken, en dat dan de Christus wederkomt om de wereld te oordeelen en de Voleinding te doen ingaan.

Maar niets daarvan nemen ook nu de wijzen dezer wereld geloovig aan. Die Voleinding is niets dan een dwaalvoorstelling. Christus komt niet weder. Er komt geen oordeel. De cultuur zal ons redden. Van eeuw tot eeuw geraken we al verder op den waren levensweg. En ook de Oorlog zal straks overwonnen zijn. Welhaast komt dan de periode van een eindeloozen vrede. Hoor de Pacifisten maar! Thans ja, nog deze ééne oorlog. Maar dan zal 't ook voor goed en voor altoos uit zijn. Of de profeten en apostelen, ja, of de Christus zelf 't al vlak omgekeerd' betuigd hebben, doet er niet toe. Dat zijn fabelen en goedbedoelde verzinningen geweest. Maar de feitelijke waarheid is, dat wij, wijze menschen, het alles veel beter weten niet alleen, maar 't ook alles heel anders en veel beter maken zullen. Niet Gods heilig Woord, maar de Pacificisdsche zegelbrief, ontsluit u de mysteriën der toekomst.

En wat het bedroevendst is, zelfs belijdende Christenen doen aan dit afvallen van Gods Woord meê.

Wil dit dan nu zeggen, dat ons ook uit het Pacifisme niet een ideaal, niet een rijke gedachte, niet een heilige roeping tegenldinkt?

Daar hoeft niet over geredetwist. Dit spreekt vanzelf.

bl3sWij5 jst8i; ^r«i*t.öffl0ik9is.lao(iwljjifeföJ3jiötel3ten. Christus tegen de ontzettendheden van eiken oorlog getuigen?

Juist zoo getuigen we immers ook tegen alle krankheden, tegen allen levensnood, tegen alle zonde.

Maar zal men daarom ooit den waan voeden of zich aan een waan overgeven, als stond 't in onze menschelijkc macht om in de eeuw die komt, alle krankheid te doen opgaan in storelooze gezondheid, allen levensnood zich te doen op­ lossen in sociale weelde, aller zonde zich te doen omzetten in heiligen zin.

Dat alles brengt eenmaal de Wederkomst des Heeren ons, maar gij mcnschén, met uw Cultuur en Pacificisme, staat er als machtelooze dwepers tegenover.

Niet gij, de Christus als Hij wederkomt, en Hij alleen, zal ons den eeuwigen vrede brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen