Geen duimbreed?! - pagina 151

DE L O Y A L I T E I T S V E R K L A R I N G

TEKENEN

weg te voeren naar Duitsland. Hiertegen werd door Rauter met behulp van de Nederlandse politie en de Wehrmacht zeer hard opgetreden. In dat kader moet de inval van de Sipo worden gezien. Terecht wees De Jong in zijn grote werk over de bezetting er op, dat de houding van de studenten in de kwestie van de loyaliteitsverklaring mede heeft bijgedragen tot de atmosfeer, waarin de April/Meistakingen konden uitbreken. Een grote rol bij het weigeren te tekenen had, zoals wij reeds aanstipten, het studentenverzet gehad: de Raad van Negen, De Geus, de Vrije Katheder. Ook in andere verzetsbladen werd opgeroepen niet te tekenen en vanuit Londen had de Nederlandse regering, bij monde van onderwijsminister G. Bolkestein, de studenten te verstaan gegeven dat de eventuele tekenaars er niet op hoefden te rekenen na de oorlog ooit een leidinggevende functie te zullen bekleden. Nadat door hard optreden de April/Meistakingen de kop waren ingedrukt, werden de studenten meteen weer doelwit. Half april hadden de Gewestelijke Arbeidsbureaus in Amsterdam, Utrecht en Groningen al de mannelijke studenten opgeroepen zich te melden voor de zogenaamde Arbeidsinzet (Arbeitseinsatz). Dit bracht 1300 studenten ertoe alsnog te tekenen, vooral aan de UvA, aan de Rotterdamse hogeschool en aan de Utrechtse universiteit. Het merendeel van de studenten, ruim 1 1 . 0 0 0 van wie 2.000 meisjes, had toen nog steeds niet getekend. De April/Meistakingen brachten Rauter tot een verscherpte actie. Op 5 mei liet hij in de kranten een beschikking opnemen, waarin alle mannelijke studenten uitgezonderd de tekenaars opgeroepen werden zich op de volgende dag tussen 1 0 . 0 0 uur en 18.00 uur voor de Arbeidsinzet te melden bij de plaatselijke commandanten van de acht 'Polizeisicherungsbereiche', die in reactie op de stakingen waren ingesteld. 49 In Amsterdam was dat bureau ingericht in het Koloniaal Instituut, het huidige Tropenmuseum. In de oproep werden de ouders of verzorgers van de studenten medeverantwoordelijk gesteld, een dreigement dat op velen zijn uitwerking niet zou missen. Ieder die zich niet zou melden zou met gevangenschap of boetes gestraft worden. Om alsnog aan de Arbeidsinzet te ontkomen tekenden op 6 mei nog eens 480 studenten, die echter te horen kregen dat zij zich toch moesten melden. De overgrote meerderheid van hen was afkomstig van de UvA, Groningen en Delft. Uit angst en bij gebrek aan mogelijkheden om onder te duiken meldden zich die dag en de daarop

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen