Geen duimbreed?! - pagina 223

V E R K L A R I N G VAN I N S T E M M I N G

BIJ

PROMOTIE

senaat was van mening, dat juist omdat men niet een dergelijke verklaring bij de inschrijving aan de universiteit eiste, men dat ook niet bij examens èn promoties kon doen. Ook bij promoties ging het om een wetenschappelijke beoordeling, niet om de toetsing van het geloof van een promovendus. De curatoren gingen van het standpunt uit dat de vu was opgericht om de gereformeerde wetenschap te dienen en dat daarom nu juist bij zuiver wetenschappelijk werk als een proefschrift wel degelijk een geloofseis gesteld kon worden. Voorlopig bleef het hierbij, pas na de oorlog, in 1956, zou de eis tot instemming met de grondslag uitsluitend beperkt worden tot de aanstelling van docenten. In het spannende najaar van 1944 dienden alle faculteiten uitvoerige rapporten in over de voornemens voor na de bevrijding. Door de oorlogsomstandigheden kon er nauwelijks vergaderd worden. De communicatie werd vrijwel uitsluitend door middel van brieven onderhouden. Op 22 november 1944 werd door Oranje aan het bestuur en de hoogleraren meegedeeld dat president-directeur Colijn al op 18 september aan een hartaanval in Duitsland was gestorven. De laatste weken liepen er al geruchten dat Colijn gestorven was; pas op 10 november had de chauffeur van Colijn, Schnabel, het bericht ontvangen. Colijns echtgenote had nog geen toestemming gekregen naar Nederland te komen. Waterink zette zich er voor in om deze toestemming alsnog te verkrijgen, maar half februari 1945 moest Waterink erkennen dat zijn pogingen mislukt waren. 3 Ruim een week na zijn brief over Colijn kon Oranje aan het bestuur en de collegae meedelen, dat collega Hepp niet was omgekomen in de slag om Arnhem, zoals het gerucht ging. Hepp had hem per brief meegedeeld, dat hij twee bombardementen op zijn zomerhuisje in Wolfheze had meegemaakt en dat hij daarna naar Bennekom had moeten evacueren. Vandaar had hij weer naar Ede moeten vluchten. Ongeveer alles wat hij bezat was hij kwijtgeraakt. Het valt op dat Oranje's brief buitengewoon nuchter en neutraal was. Hij bevatte geen vreugdebetuiging dat Hepp niet was omgekomen, en ook geen oproep voor steun, een cadeau of iets dergelijks. 4 Dat was toch eigenlijk wel te verwachten geweest, gezien de grote mate van collegialiteit op een kleine instelling als de vu en de saamhorigheid, die door de bezettingsomstandigheden was ontstaan. In september had Oranje nog uit naam van de collegae bloemstukken laten bezorgen bij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen