Bijzondere chemie?! - pagina 174

FYSISCHE

CHEMIE

Na de benoeming van Hoijtink tot lector, kort na zijn promotie in 1952, werd spectroscopisch onderzoek van aromatische ionen het hoofdthema van zijn onderzoek. Hierbij bleven kwantummechanische verklaringen een belangrijke rol spelen. De aromatische anionen werden voornamelijk met optische absorptiespectroscopie bestudeerd, maar ook met behulp van elektronspin resonantie (ESR) door drs. E. de Boer. De Boer deed zijn onderzoek weliswaar in de Verenigde Staten bij prof. dr. S. Weissman, maar wel via bemiddeling en op aansporing van Hoijtink. Hoijtink bleef niet lang aan de Vrije Universiteit. In 1960 werd hij benoemd tot opvolger van prof. dr. (. A. A. Ketelaar aan de Universiteit van Amsterdam. Later, na ernstige conflicten aan de Universiteit van Amsterdam, vertrok Hoijtink als hoogleraar naar de Universiteit van Sheffield. De leerstoel fysische chemie aan de Vrije Universiteit werd vanaf 1960 bezet door dr. J.M. Los. In tegenstelling tot Hoijtink was Los een klassieke fysisch-chemicus. Hij startte aan de Vrije Universiteit het elektrochemisch onderzoek. Met uiterst nauwkeurige metingen, geheel in de traditie van Coops, testte hij theorieën over elektrodereacties (onder andere de Gouy-Chapman theorie) met de druppelende kwikelektrode. Daarnaast kreeg Los de supervisie over de afdeling thermochemie, waar drs. C Mosselman als promovendus en H. Dekker als technicus werkzaam waren op het gebied van de verbrandingscalorimetrie. Een van de laatste promovendi van Coops, drs. G. Somsen, verrichtte er onderzoek met behulp van oplos(micro)calorimetrie. Na zijn promotie in 1964 werd Somsen benoemd tot lector (in 1980 werd hij benoemd tot hoogleraar). Met zijn vaste medewerker dr. C. de Visser richtte hij zijn onderzoek later vooral op hydrofobe interacties in water en waterige mengsels. Na het emeritaat van Los (in 1984) werd de Werkgroep Elektrochemie opgeheven, ondanks de unieke plaats die het onderzoek in Nederland innam. De financiering van alle onderzoeksrichtingen die toen bestonden binnen de fysische chemie, was niet langer haalbaar. De aanstelling van Los als hoogleraar fysische chemie in 1960 leek op het eerste gezicht een definitieve breuk met de onderzoeksrichting die Hoijtink had ingezet. Dit was schijn. Door het pionierswerk van Hoijtink was iedereen wel doordrongen van het belang van spectroscopisch fysisch-chemisch onderzoek gekoppeld aan kwantummecha-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen