De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 50

KRITISCHE

DIALOOG

Aan ambassadeur Lewe, die zijn afspraken zou maken, schreef hij precieser dan aan directeuren: 'Mijn belangstelling gaat vooral uit naar het wetenschapsbeleid, naar het wetenschappelijk onderwijs, naar de politiek ten aanzien van de Bantoes, naar de politieke verhoudingen zowel binnenslands als met betrekking tot de buitenlandse politiek, daarbij inbegrepen de positie van de volksvertegenwoordiging en de verhouding regering-volksvertegenwoordiging. Natuurlijk zou ik ook graag iets merken van mijn vak (burgerlijk recht en handelsrecht)'. 158 Bovendien wilde hij Beyers Naudé en prof. dr. A. Geyser ontmoeten. Het is onduidelijk, wat van die wensen terecht kwam. In ieder geval bracht hij de laatste week van maart door in de Transkei. De beide commissies vergaderden in Kaapstad, op 6 april afgesloten met een kranslegging door De Gaay Fortman bij het standbeeld van Jan van Riebeeck. Bezoeken aan universiteiten waren beperkt tot de Universiteit van West-Kaapland en - na de verschuiving van de commissie naar het noorden - die te Turfloop, gecombineerd met een bezoek van drieen-een-halve dag aan de Kruger Wildtuin (veel te lang, vond De Gaay Fortman). Tussendoor nam De Gaay Fortman ruimte voor onder andere ontmoetingen met Beyers Naudé159 en ds. S.G. Ntoane l6 en een bezoek aan Potchefstroom. 'Dat is voor mij toch wel belangrijk', had De Gaay Fortman tevoren geschreven aan ambassadeur Lewe, 'omdat wij een accoord tot uitwisseling van docenten met Potchefstroom hebben, zodat daar nogal wat mensen zitten, die onze universiteit kennen. (...) Ik weet, dat Potchefstroom het prettig zou vinden als ik daar zou kunnen komen'. 101 En dus regelde Lewe, dat De Gaay Fortman de Gradeplegtigheid van de Potchefstroomse Universiteit op 8 april bijwoonde. Aan het einde van het verslag van het bezoek van de commissie liet De Gaay Fortman een reeks conclusies formuleren. De eerste ervan stelde, dat 'de instandhouding en, waar mogelijk, uitbreiding van de culturele betrekkingen met Zuid-Afrika is gewenst'. Het verslag gaf ook waarom: men mag 'diegenen in Zuid-Afrika, die werkzaam zijn in de richting van een ombuiging van het apartheidsbeleid, niet in de steek laten en dat men in het belang van de vrede in de wereld Zuid-Afrika niet moet drijven in een isolement, dat alleen maar tot een verharding der geesten kan bijdragen'. Dit standpunt 'behoeft geen afbreuk te doen aan het Nederlandse standpunt terzake van de apartheid': ook

495

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen