De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 259

HET

RASSENVRAAGSTUK

sche elementen als het nationaal verband, de bloedverwantschap, zelfs de geslachtsband, niet meer; het huwelijk is nu een zakelijk contract dat het huwelijk verlaagt tot een mechanische band: 'Het is een officieele acte (...), en uitsluitend de verbintenis tusschen twee leden van de staatsgemeenschap'. Een dergelijke huwelijkssluiting ging volgens Kuyper voorbij aan het huwelijk als Goddelijke instelling, het ontkende de rol van de familie, en van de kerk. Maar Kuyper wees in die passage met geen enkel woord op rasgemengde huwelijken! 102 Kortom: Badenhorst heeft zijn voor-kuyperiaanse opvattingen opgetuigd met termen en elementen aan Kuyper ontleend en er een besloten, quasiwetenschappelijk systeem van gemaakt. Er is niets van bekend, of de promotiecommissie kritiek op Badenhorst proefschrift leverde. Op zijn methode, zijn oppervlakkige lezing en selectief gebruik van Kuypers boek, en zijn verzwijgen van die discussie over dat boek. En dat terwijl in gereformeerd Nederland toen een complete theologenoorlog plaatsvond over de erfenis van Kuyper, in het bijzonder ook over diens concept van de gemene gratie.103 Daarin speelden de vu-theologen, Hepp vooraan, de rol van de bewakers van de traditie, tegen vernieuwers als de vu-filosofen Dooyeweerd en Vollenhoven, de Kamper dogmaticus K. Schilder en de wijsgeer A. Janse. Badenhorsts boek kent geen enkele referentie naar publicaties uit de kring van de Wijsbegeerte der Wetsidee of van Schilder; van de eigentijdse Kuyper-interpretatoren noemt hij alleen zijn promotor Hepp, en hij verwijst met geen woord naar de hoogoplopende discussie over de gemene gratie. Behalve dan in de zesde van de stellingen, toegevoegd aan het proefschrift: 'Wie die Algemene Genade loën of inruil teen 'n sgn. Algemene Mandaat kan nooit 'n regte konstruksie kry van die werkinge van Gods Besondere Genade nie'. De

Standaard

publiceerde die stelling en vandaar dat K. Schilder twee weken na de promotie in zijn lijfblad De Reformatie

kort maar zeer duidelijk kon

schrijven: 164 Weer een promotie op de vu op gemeen mandaat [=gemene gratie]. Mijn oordeel: wat de stelling dienaangaande opmerkte, mag misschien slaan op mij onbekenden, misschien in Zuid-Afrika (...), maar het raakt nederlandschen kant noch Kamper wal, tenzij ik van kant noch wal op de hoogte ben voor wat de meening van mij bekende theologen aangaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen