Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 39

testen, meten en wegen

38

ten wordt geregistreerd en op deze wijze is na te gaan hoe iemand de figuur die hij ziet met zijn hand kan volgen.’ Waterink schrijft verder op docerende toon: ‘Hoe eenvoudig deze manipulaties ook schijnen – toch is er maar zelden iemand, wien het in normalen tijd (minder dan 2 /3 minuut) gelukt, zonder fouten de handeling te verrichten. Weet je wie het goed doen? Volwassenen, die dagelijks dergelijke functies verrichten, b.v. vuurwerkers-smeden, die gewoon zijn, staven ijzer snel te buigen volgens een aangegeven vorm. Maar dit onderzoek is voor jonge menschen. En dan blijkt uit de verrichte handelingen de aanleg; dan is het duidelijk, in hoeverre er onmiddellijk een gemakkelijk te vinden verband is bij dien bepaalden persoon tussen zien en doen.’17 Ook het onderwerp ‘snel reageeren’ komt in Op den uitkijk ter sprake. Het onderwerp is weer kinderlijk eenvoudig: ‘Er zijn menschen, die snel moeten handelen. Die op een bepaald teeken onmiddellijk moeten reageeren.’ Er zijn genoeg voorbeelden: de chauffeur, de treinmachinist en de trambestuurder. Om het onderwerp nog meer in de dagelijkse belevingswereld van de lezers te brengen, vertelt Waterink het verhaal van een kennis, die onder de tram terecht kwam: ‘Hij voelde de baanschuiver glijden langs zijn rug; toen stootte die tegen zijn achterhoofd.... en toen stond de wagen. Indien die 10 c.M. was doorgeschoven, was hij doodgedrukt. (...) Eén zestiende seconde trager reageeren van den wagenbestuurder had bij de snelheid van den wagen den dood van dezen man beteekend.’ 18 Met behulp van een lichtbord, waarop 64 gekleurde lampjes – waarvan vier met rode glaasjes – zijn bevestigd, wordt onderzocht wat de reactiesnelheid van de proefpersoon is. De proefleider kan de lampen in verschillende snelheden laten branden. Op zijn bedieningstafel staat een chronoscoop, een elektromagnetische tijdmeter, die op 1/500 seconde nauwkeurig meet. De proefpersoon komt in een donker gemaakte zaal op een speciale stoel te zitten, vóór het lichtbord. De verschillende gekleurde lampen verschijnen in een reeks. Zodra de proefpersoon een rode lamp ziet, moet hij op een knop – Waterink spreekt net als fysici van een sleutel – op de stoelleuning drukken. De periode tussen het verschijnen van een willekeurige rode lamp – het zijn er vier – en het drukken op de knop, wordt door de chronoscoop uiterst nauwkeurig gemeten: ‘Zoo zien we, hoe de reactie op een prikkel zeer nauwkeurig kan worden gemeten. Natuurlijk kan de proef worden verzwaard. Wanneer men b.v. de o.p. [de te onderzoeken persoon, JD] telkens de kleuren laat noemen,

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 38 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen