Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 75

ontstaan van het pi in amsterdam

74

die zich met een lage intelligentie toch nog goed kunnen redden en kinderen met een hogere intelligentie die nauwelijks weet hebben hoe ze zich in het dagelijks leven kunnen handhaven. Elk jaar constateerde men onder oudere pupillen jongelui die met het etiket debiel of imbeciel binnenkwamen opvallende intellectuele begaafdheid. Het verslag over 1934 maakt melding van een 19-jarig ‘imbeciel’ meisje dat in enkele seconden kon uitrekenen op welke dag een bepaalde datum viel. Op een reeks van tachtig data maakte ze slechts acht fouten. Met de kennis die we nu hebben zouden we dit als autisme hebben bestempeld, een ziektebeeld dat pas na de Tweede Wereldoorlog in de belangstelling kwam. Vernieuwend was Waterink met zijn identificatie van partiële leerdefecten. Woordblindheid of dyslexie, waardoor kinderen ten onrechte voor dom werden versleten, kreeg pas na de Tweede Wereldoorlog in de pedagogische literatuur aandacht.

de school Van begin af aan was in het instituut een school ondergebracht. In de periode aan het Valeriusplein ging het om een klein klasje. Na de verhuizing naar de Vossiusstraat, toen het aantal pupillen ook toenam, maakte de school een groei door en werd het zelfstandig ten opzichte van die van Groot Emmaus. Wel bleef het onder hetzelfde schoolbestuur vallen. Eisses werd nu officieel hoofdonderwijzer. Hij kreeg als beginnend hoofd veel steun van zijn oud-collega en hoofdonderwijzer van de school van Groot Emmaus, die hem met raad en daad terzijde stond in de werving van personeel en het contact met het ministerie. De lokalen waren ondergebracht op de tweede verdieping van het pand. Niet alle kinderen bezochten overigens de school. Velen waren niet meer leerplichtig. Door de groei kon Eisses in 1933 een onderwijzeres aanstellen, mej. Mink, die eveneens als hijzelf als leerkracht op Groot Emmaus had gewerkt. De dertig tot veertig kinderen werden in twee groepen verdeeld, a en b. In welke een kind terecht kwam hing niet af van hun leerniveau, maar van hun handicap en leerproblemen. Het onderwijs was dan ook zeer individueel, niet alleen omdat het een komen en gaan was van kinderen, maar ook ‘om de grote verscheidenheid van ontwikkeling en eigenaardigheden’ van kinderen. Zij varieerden sterk in intelligentie, karakter en aanpassingsvermogen. Boven-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 74 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen