Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 141

herprogrammering

140

tische sympathieën de degens flink met studenten had gekruist, het ontgelden. Zowel in de Academische Raad, het adviesorgaan voor het wetenschappelijk onderwijs van de minister, als in de door hem voorgezeten vaste commissie voor onderwijs van de subfaculteit deed Kuypers zich volgens Mundus als herprogrammeur par excellence gelden. Voor de drie subfacultaire studierichtingen (sociologie, politicologie, culturele antropologie/niet-westerse sociologie) ontwierp Kuypers, conform zijn precieze en doordachte doelmiddeltheorie, een afgemeten curriculum van vier jaar, met een eenjarige selectieve propedeuse. De eerste twee studiejaren, de basisopleiding vormend, kenmerkten zich door een vastomlijnd systeem van ‘blokken’, elk af te sluiten met een tentamen. ‘Het hele onderwijs opgedeeld in miniblokjes, een tot in het belachelijke uitgewerkte tabel voor studietijd, veel starre regelingen,’ somde derdejaars politicologiestudent Henk Wesseling in december 1975 de bezwaren van Mundus in de subfaculteitsraad op. Het curriculum leek bijkans wel een leerplan van een militaire academie.7 De herprogrammeringstrein was echter niet meer te stoppen. Enkele dagen eerder, 13 december 1975, was de wet herstructurering wetenschappelijk onderwijs in werking getreden. Van de daarin opgenomen bepaling, die studierichtingen de mogelijkheid bood de noodzaak van een vijfjarige cursus aan te tonen, kreeg de minister snel spijt. Er werd massaal gebruik van gemaakt. Van Kemenade kon er zich later nóg over opwinden: ‘Het is echt schandelijk hoe de wetenschappelijke wereld zich heeft gedragen.’ Op het departement werd de ene na de andere lorrie naar binnen gekruid, afgeladen met rapporten waarin internationaal aanzien, economisch belang, welzijn van de bevolking en wat al niet meer in stelling werden gebracht ter verdediging van een vijfjarig curriculum. Maar liefst tachtig procent van de universitaire studierichtingen wist een cursusduur van vijf jaar in de wacht wist te slepen, ook de drie studierichtingen van de subfaculteit sociaal-culturele wetenschappen van de Vrije Universiteit. Daar was het eerste studiejaar inmiddels al geherprogrammeerd en werd hard gewerkt aan de nieuwe inrichting van het tweede jaar dat in september 1977 van start moest gaan. Van studentenzijde werd, zowel in Mundusbulletin als op raadsvergaderingen, tegen de nieuwe programma’s geageerd. Het rigide blokkensysteem dreigde de studie tot een afmattende tentamenrace te degraderen; arbeidsextensievere hoorcolleges voerden de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen