Veertiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 34

XXXTV

had al onze universiteiten bedorven en drong vandaar al verdelen dieper tot in de onderste lagen van ons volk door. Zijn antipode, het mysticisme, dreigde aan den anderen kant alle veerkracht te verlammen. Yreeze voor wat naar wetenschap zweemde had duizenden geloovigen bevangen, die nu in verachting van alle helderder kennis, zich wiegelend op de beweeglijke golven van een krank gemoedsleven, het: „Gij zult Mij liefhebben met geheel uw verstand," uit hun Bybel schenen geschrapt te hebben. En daartusschenin stonden dan de geesteskinderen van beide, de Ethische dualisten, die hoofd en hart scheidden, om met het eerste den weg der Rationalisten op te gaan en met de vroomheid van het laatste hun verschrikte broederen gerust te stellen. Een andere loochening van Gods eisch: „Gij zult Mij liefhebben met geheel uw verstand." Zoo kon, zoo mocht het niet langer. Ook op het erf der wetenschappen moest weer voor de eere Gods en van Zijnen Christus opgekomen worden. En zoo kwam de "Vereeniging voor Hooger Onderwys op Gereformeerden grondslag tot stand en zoo verrees haar Universiteit op „ Gereformeerden grondslag". Dat wil zeggen: geboren uit gehoorzaamheid aan den eisch des Heeren: „Gij zult Mij liefhebben met geheel uw verstand." Want dien eisch te herkennen en te aanvaarden is den Gereformeerden gegeven. Bij hen geen minachting noch overschatting van het verstand, maar naar hun heilig beginsel: „de eere Gods bovenal," een opeischen ook • van dit vermogen voor den lof des Allerhoogsten. Wie dan ook in meer dan naam Gereformeerd is, moet de "Vrye Universiteit liefhebben. Ze is zulk een kostehjke gave Gods. Ze is naar Zijn wil. Hem ter eere, ons ten zegen. Ten zegen voor onze kerken, en voor ons vaderland. Zij ze het steeds meer en worde het daartoe haren directeuren en curatoren gegeven, uit liefde voor de eere van 's Heeren Naam haar te besturen en te verzorgen; worde het bovenal haren hoogleeraren en studenten gegeven, in hun onderwijs en studiën steeds gedreven en bestuurd te worden door liefde voor — de wetenschap — ja, maar om des Heeren wille. Ten slotte ging spreker voor in een innig dank- en smeekgebed aan den Heere, waarna de schare spoedig uiteenging. Velen gaven toen gehoor aan de welwillende uitnoodiging van den heer G. H. h T. van der Hoop, die hen te zijnen huize op zeer gulle en gastvrije wijze ontving.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen