Twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 42

XL

„Op wat wijze is eene Universiteit te binden aan het Woord van God?" De spreker begon al dadelijk op te merken, dat achter de gestelde vraag de meer algemeene ligt, namelijk deze: hoe de band van dat Woord aan heel onze menschelijke gedaohtenwereld moet worden aangelegd. Het is die vraag die ook buiten den kring onzer Universiteit om beantwoording roept; de zaak Merekens onder de Christelijke onderwijzers getuigt daarvan o.a. Onderscheiden antwoord wordt op die vraag gegeven; eenerzijds wordt beweerd, dat de grondslag is te zoeken in de Heilige Schrift, anderzijds schenkt men de voorkeur aan de engere formule: op den grondslag der Gereformeerde beginselen. Voor die laatste formuleering kiest spreker partij, doch op louter wetenschappelijke gronden; zich niet latende meevoeren door den onwetenschappelijken hartstocht, die zich uit in het roepen: Wij volgen Jezus, gij Calvijn. Voor de beantwoording dezer vraag wenscht spreker terug te gaan achter de Heilige Schrift, tot op God zelven. Het is niet een Schriftuurquaestie; het is om God te doen. Hij openbaarde zich en naar die openbaring hebben we ons te regelen. Dat wil ook de Moderne, maar in tegenstelling met dezen, die een zich zelf bewust, in klare persoonlijkheid levend God weigeren te erkennen, neemt spreker het standpunt in, dat onder God is te verstaan een zelfbewust, in persoonlijkheid bestaand Wezen, en onder PFoort^ van God de vertolking van een gedachte die in God was voor ons menschelijk bewustzijn. Allereerst dient nu onderzocht, hoe wij ons die vertolking van de gedachte Gods aan ons menschelijk bewustzijn hebben te denken. Te ontkennen valt het niet, dat er een wooisd van God ook tot ons komt in wat God schiep of deed en nog doet. Van al wafGod deed gaat een sprake uit; een sprake is er in de natuur, in de historie, in onze rede, in ons innerlijk Godsbewustzijn, en met die alzijdige sprake Gods heeft te rekenen wie zichzelven of zijn streven aan het Woord van God bindt. Die alzijdige sprake wordt ook beleden in art. 2 van onze Confessie, en hieruit blijkt, dat het zeggen: „Ik bind mij aan de Schrift" een hoogst onvolledige formule i s ; terwijl omgekeerd de formule: „op den grondslag der Gereformeerde beginselen" juist een verwijzing naar de sprake Gods in de natuur in zich sluit. De vraag of die sprake Gods in de natuur voor ons én verstaanbaar én genoegzaam is, beantwoorden de Modernen bevestigend, maar alle belijders van den Christus ontkennend, een verschil dat zijn oorzaak vindt in de beoordeeling van het verschijnsel der zonde, die den Moderne slechts op ongenoegzame ontwikkeling wijst, maar door den belijder wordt erkend als afval van God en schuld; als verduistering van 'het redelicht; als knakking van onze wilskracht; als verontreiniging van onze genegenheden. Bij de algemeene openbaring in de Natuur behoeven we dus een Bijzondere, nadere

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen