Twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 32

Maar dan ook geijverd en gebeden voor den bloei onzer stichting, -opdat God de Heere haar zegene mild en rijk; zoodat eenmaal de kennisse des Heeren de aarde zal vervullen, en alle einden der aarde zijn heerlijkheid roemen. De voorganger droeg daarna de nooden en behoeften der Vereeniging en harer stichting den Heere op. Na het zingen van de verzen 2 en 9 van het Gebed des Heeren eindigde deze stille gebedsure. De vrienden en vriendinnen der Yereeniging werden nu door de Middelburgsche commissie gastvrij ontvangen in het Schuttershof, waar men nog eenige uren gezamenlijk doorbracht; om aldus gesticht en door broederlijke saamspreking verkwikt, den dag der jaarvergadering tegen te gaan.

m

Te 9 ure naar het bekende Schuttershof. Reeds ziet men ze aan komen, de vrienden en vriendinnen onzer Vereeniging; de tram brengt ze van Vlissingen en Souburg: de trein voert ze aan uit Goes en andere plaatsen, en het schilderachtig provinciaal kostuum kleurt de vergadering die de ruime, aan den tuin grenzende zaal bezet. Te GVs uur neemt Ds. B. van Schelven, de leider van de vergadering, den voorzitterszetel in, en verzoekt den aanwezigen aan te heffen Psalm 68 : 4 en 5. Daarna gaat hij voor in gebed, en leest vervolgens Zacharia 4, om naar aanleiding daarvan enkele gedachten uit te spreken. Allereerst heet hij allen welkom, nu, voor de tweede maal op Zeeuwschen bodem, de Vereeniging haar jaardag viert, en herinnert hoe wij 12 jaar geleden nog waren te midden van den strijd, die ook tegen onze stichting was aangebonden en haar wilde treffen. Doch nu hebben we een rustig jaar achter den rug, maar juist in dagen van rust is het noodig om op het gevaar aan rusten verbonden te wijzen. „Rust roest," en immers de tijd om te rusten is ook niet daar, want onze dagen, ze zijn te vergelijken met die van Zerubbabel; die; geroepen om den tempel te bouwen, de vertroosting en vermaning noodig had: „Veracht den dag der kleine dingen niet." Groot was het verschil tusschen de dagen van Salomo, die den eersten tempel bouwde, en tusschen die van Zerubbabel. Bij Salomo is alles vroolijk en blij; staat een groot volk rondom zijn koning; brengen de heidenen gaven aan; heerscht vrede en is des konings naam gevreesd. Doch Zerubbabel is door moeite neergebogen; door weinigen omringd; en die weinigen zijn „kleinen"; hij is geroepen om puin weg te ruimen, eer hij aan 't bouwen kan gaan; en ondervindt onder zijn arbeid vijandschap van velen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen