Zeven-en-dertigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 22

XX

En wie verkeert onder de t u c h t van het Wpord en op wieQ ook klemt de tucht van dit WiOord, voielt zich — en dat is eexh pijnlijk gevoel — in zijn eigengerechtigheid gefnuikt. Hierdoor kan dan vopr de stem'ming van hoogmoed die van oqtmoed komen, vopr het waanbesef van in eigen gerechtiglieid gegronde waardigheid tegenover God, het echte besef der i a eigen ongerechtigheid gegronde onwaardigheid tegeAOver Hem.. Een besef als dat van dien door zijn medeburgfers hpog gewaardeerden en zijn eigen dienstknecht hoog waardeerenden officier te Kapernaüm, met zijn: ,,Heere', ik ben niet waardig, dat iGrij onder mijn dak komt." Mocht ook ons volk, dat in breede kringen zich al meer onttrokken heeft aan de t u c h t van het Woord, zich daar weer onderbegeven, en mocht op diegenen onder ons volk, die, Ziopals deHeere zelf het bij Jesaja zegt, „beven voor Zijn Woord" (h. 66:2. en 5) ook klemmlen, nu wtij' in 1916 en nog heden niet in-den volkerenkrijg zijn betrokken, het woord uit DeiuterofLomium: „Spreekt niet in uw h a r t : om' mijne gerechtigheid."Of de maat van de ongerechtigheid der volken, die thans m e t elkander krijg voeren, vervuld is en daarom' h e t kwaad van d e n oorlog over hen kwam, daarover staat het oordeel niet aan ons. Zeker is, dat, bij beoordeeling van ons eigen volksleven n a a r den maatstaf van G-ods Woord, zelfverheffing ons allerminst voegt, maar wel ootmoedige dank voor Gods gunst, die in deze oorlogsjaren ons tot dusverre spaarde. En, mits aan dien dank zich paart een diep medegevoel m e t het lijden der oorlogvoerenden en de ernstige bede om d e n vrede tusschen hen, is dit ons danken nog geen zelfzucht. Ook devrede toch, dien ons volk geniet, is eene gave Gods, waarvoor WTji Hem hebben te danken. Te danken in velerlei opzicht. Ook hierom, wijl bij een zoo geweldigen oorlog als deze yiaor een volk de ondergang, het einde van zijn bestaian en daarmfeezijn dood dreigt. En de doocl van een volk is zoo iets |0ntzie,ttends, ook o-mdat daar niet, als bij het sterven van een enkelen mensch, is een voortleven. Zoo ooit, dan zij in deze bange tijden onze Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden grondslag zich bewust v a n haar Godverheerlijkende en voor onze medeburgers zoo beteekenisvolle taak om, door de School, die zij stichtte en onderhoudt, hen, die onder ons volk no'g vasthouden aaïi het Woord^ daarin te sterken, en hen, die er zich van loisma^ikten, er wöer vat aan te doen krijgen. Onze Vereeniging sta nog in het volle besef van de machtige-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen