Jaarboek 1926 - pagina 34

42

Z e l f s indien ik niet over het hoofd zie, dat het jaar 1930 angstig dicht nabij komt. In dat jaar toch moeten we een vierde faculteit hebben met ministens 3 hoogleeraren. Dat is voorwaarde voor het behoud van den effectus civilis, die aan onze Universiteit in 1905 werd toegekend. Wij hebben die voorwaarde aanvaard; wij zijn dus geroepen haar na te komen. Men kan van oordeel zijn, dat zulk een voorwaarde onnoodig is, of zelfs ondoelmatig, maar ze bestaat. En met dat f e i t hebben we te rekenen. Werd lang gehoopt, dat we met de medische faculteit naar het doel op weg waren, de vooruitzichten zijn er sinds het vorige jaar niet beter op geworden. Sinds de hoogleeraar Buytendijk naar Groningen vertrok, kon slechts één leerstoel bezet Mijven en in het vinden van een tweeden hoogleeraar zijn we nog'niet gesiaagd. Het is dus vanzelfsprekend, dat Directeuren en Curatoren ook andere mogelijkheden onder het oog hebben gezien. Een gedachtenwisseling over de mogelijkheid van oprichting eener natuurwetenschappelijke faculteit is nog gaande. Mededeelingen daaromtrent kunnen dus nog niet worden gedaan. Geen andere althans dan deze, dat — indien een genoegzaam aantal hoogleeraren te vinden zou zijn — de inkomsten der Vereeniging minstens ƒ 60.000 per jaar hooger «ouden moeten worden om aan de minimumeischen der wet te kunnen voldoen. Het zal u, ook zonder dat ik dieper op deze zaak inga, duidelijk zijn, dat de colleges die voor een advies aan u ter zake verantwoordelijk zijn, met ernst zich met dit onderwerp bezig houden. En dit te meer omdat de uitbouw der bestaande faculteiten voortdurend de aandacht blijft vragen. Waren we zoo gelukkig in het vereenigingsjaar, dat nu afgesloten werd, tot benoeming van een Hoogleeraar in de Ned. Taal- en Letterkunde te kunnen overgaan; is er — nu met Gereformeerd Schoolverband in beginsel overeenstenmning werd hereikt over de oprichting van een leerstoel voor de Paedagogiek — ook uitzicht op uitbreiding in die richting, daarnaast moet voortdurend het oog gericht blijven op- versterking der juridische en litt. faculteiten. Zorgen te over dus, zelfs als men met de 4e faculteit niet rekent. Toch mag de dankbaarheid boven de zorg uitgaan. Het kleine hoopske volks in ons land, (en terwijl spr. dit zegt, rijst verontwaardiging in zijn stem) nog onlangs ondergebraoht in de rijen der half-analphabeten, houdt uit eigen kracht eene Universiteit in stand en schraagt met zijn kromgezwoegden rug een deel van ons Hooger Onderwijs. Voor dat w e r k danken we ons eenvoudige Gereformeerde volk. Maar voor dat v o o r r e c h t danken we God. Want het i s een voorrecht om •— gelijk ons in den bidstond gisteren werd herinnerd — werktuig te mogen zijn bij den bouw van het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen