Jaarboek 1927 - pagina 32

39 gewijzigde inzichten en is ook bereid deze te aanvaarden. Mits — en hierop leg ik nadruk — mits hij op goede gronden ov.ertuigd wordt en uit de bewijsgronden zelve blijkt, dat de band aan het Woord gehandhaafd bleef. De Universiteit rekene met de eigenaardigheid van ons Volk, en dat Volk bedenke, dat de Universiteit de roeping heeft om de leidende gedachten uit bet verleden af te bouwen voor het heden of door te trekken voor de toekomst. Op die wiize moet men elkander tegemoet treden, wil de Universiteit 'haar levenssap niet zien verdirogen en ons volt de Yrucht niet inboeten, die het van de Universiteit verwachten kan.

Met zonder opzet sprak ik over die wederzijdsche verhouding. Op een dag als heden wil ik mijzelf geen blinddoek voor de oogen binden, en gij. wilt uwe ooren niet met watten dichtstoppen. Gij wenscbt óók iets te vernemen over hetgeen den laatsten tijd hoofd en hart van velen onzer vervuld heeft. Er hapert sinds eenigen tiJd iets aan die verhouding tusschen Volk en Universiteit. En al behoeft men dat nu niet al te tragisch op te vatten, verkeerd zou doen wie handelde, alsof er slechts ongestoorde harmonie te constateeren viel. Dat is niet zoo. Twee jaren geleden hadden we de tooneelkwestie. Sinds viel er klacht over het optreden •van studenten naar aanleiding van een kerkelijk conflict; en eindelijk werd beroering gewekt door het feit, dat een drietal hoogleeraren en een lector zich voegden bij hen, die als een gevolg van hetzelfde conflict buiten het verband der Gerformeerde Kerken kvramen te staan. Nu eerst iets over de studenten. Daarover kan ik kort zijn. Studenten zijn jongens; vergeten we dat toch niet. De jeugd is impulsief en redeneert weinig. Voorzichtigheid is niet haar grootste deugd en wie onze Universiteit zou afvallen, omdat studenten wel eens iets doen, wat wij niet behoorlijk vinden, aan diens weegschaal, waarmee hij de dingen weegt, hapert iets. Daar is het evenwicht in het oordeel zoek. Men behoeft de verkeerde of minder aangename dingen niet onbesproken te laten, zelfs moet daar met ernst tegen gewaarschuwd worden, doch ze mogen niet beslisend zijn voor onzen steun aan en onze liefde voor de Universiteit. Van ernstiger beteekenis — dat hebben Directeuren en Curatoren ook gevoeld —• zou de handelwijze van de drie hoogleeraren en den lector hebben kunnen zijn. Met — en dit zij dadelijk met nadruk vooropgesteld — omdat wij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen