Jaarboek 1928 - pagina 32

39 gaat men ook deze spreuk voorbij: waarachtig „erwert)en" strookt immers niet, nooit, met „ereiihen"; en wat is nu eigenlijk „hesitzen"' Men houdt zich liever met den eisch „koop de waarlheid" bezig, dan met den toch ook bijbelsohen troost, dat men een grootmoeder kan hebben als Timotheus. Toen de V. U. opigeric'ht werd, vond men over het algemeen het ,;erven" niet verkeerd; meni moest slechts onzerzijds de „erfgoederen" weer uit de handen van de modernisten rukken. Maar tegenwoordig verlegt zich de strijd. Het „erven" zelf wordt verworpen als traagheid en zonde; en de strijd keert zich niet tegen modernisten, maar tegen wie zich de herauten noemen van de opperste orthodoxie. Het „erfgenaam'sbesef" wordt veradht en bestreden. De vaderen groeven slechts kanalen, en „wat .heltPt een kanaal, als het leeg is?" Men moet niet van die vaderen willen erven, maar zelf van voren af aan beginnen. Zoo luidt de leus 'hier en daar. En baar bekoring vangt ook in den kring der in breedsten zin bedoelde gereformeerde orthodoxie, menige ziel. Dit is wel te verstaan. Verschillende oorzaken zijn aan te wijzen. De door Bavinck aangewezen algemeenheid van het conflict tusschen oud en jong kan ook worden gezien als conflict tusschen erflater en erfgenaam. Dat het geroep om de vaderen velen afstoot, is ook soms een gevolg van het verzet tegen de onwaarachtigheid biji hen, die van „de" vaderen maar een paar naar believen uitkiezen, en voorts hun werk laten liggen, maar toch om de „vaderen" roepen. Hier komt nog biji, dat de geestelijke erflaters, vooral als zij aan het begin van een nieuwe periode stonden, 'gemakkelijker kunnen decreteeren, boe de erfgenamen straks hebben te werken, dan dezen zelf dien soms imaginair lijkenden wensoh in daad kunnen omzetten. Neem b.v. den eisch, om een eigen wetenschap te bouwen uit kracht van de palingenesie. Wie smaalt op het niet altijd even snel bereikte resultaat, moge toezien; er zijn er onder de sohimpers, die de lasten met geen vinger aanraken, en hun leven lang zoeken naar „gevallen" van palingenesie, •— zonder ze te durven vinden. Het is nu eenmaal gem.akkelijker erflater te zijn, dan erfgenaam in de religie. Hier komt nog hij, dat factoren van buiten hierop inwerken. Onder invloed van de fundamenteele critiek, op alle bestaande theologie en Kerk en Christendom (Zwitserland, Duitsohland) uitgebracht, heeft men de traditie leeren verachten. Met aoozeer om haar inhoud, als wel om haar wezen. De denker, die niet naar paradoxen jaagt, en daardoor zich als denker opheft, beet den minnaar izonder eerbied èn — zonder Leidenschaft gelijk. Wat helpen de kanalen der vaderen.... in bet gericht? En het gericht is actueel, het is er altijd, het is er vandaag. God is dat gericht. (Barth, Kierkeigaard e.a.). De prediking van het onrustige, een vraagstuk blijvend geloof, moet wel conflicten openen tegen de aanvaarding van de vaderen en hun traditie: daar is de oiirust uit en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen