Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 329

wordt getoond, die weinig meer met Evangehsche verdraagzaamheid heeft te maken en hij vraagt zich af of allerlei kernmomenten van het christelijk geloof binnen de Vrije Universiteit nog wel voldoende in de schijnwerpers staan. Zulk een vraag zullen u en ik ons ook altijd moeten blijven stellen. Onnodig te zeggen dat aan deze zaken, en aan het vinden van een mogelijk andere functie voor de heer Dengerink bij de Vrije Universiteit, in gesprekken en briefwisseling, veel tijd is besteed. De uiteindelijke conclusie - een paar maanden geleden getrokken - is wat u al weet: ontslag en wachtgeld. Dengerink's rol was vrijwel nooit spectaculair, maar wèl gewichtig. Zijn bijdrage was héél bijzonder, ook in het persoonlijke vlak. Grote dank past ons bij dit vertrek. Zijn boodschap - wellicht niet altijd even goed verpakt, maar wel klaar en met overtuiging gebracht - zal ons bijblijven. Voor mij staat vast dat hij zijn krachten zal blijven richten op werk, dat ten diepste gericht zal zijn op de komst van het Rijk Gods, op het inspireren van de medemens op dat doel. En zó werkend zullen dr. Dengerink en de Vrije Universiteit elkaar ook in de toekomst herhaaldelijk ontmoeten. De weg ligt daartoe open. En als slot van dit wat meer persoonlijk woord wil ik dr. Dengerink, mevrouw Dengerink en de kinderen, toewensen dat de genade van onze Heer hen moge vergezellen op hun verdere levensweg die voor hen nog zoveel onzekerheden biedt. Er zal zich in de nieuwe structuur een nieuw samenspel moeten ontwikkelen. De lijnen zijn nog niet alle duidelijk, maar dat acht ik geen belangrijk bezwaar. Ook de relatie van de Vereniging met de Vrije Universiteit, en de rol van het bestuur van de Vereniging zullen nog aan groei onderhevig moeten zijn. De mensen die de coöperatie en communicatie verzorgen, daar gaat het om. Gaarne onderschrijf ik daarom wat prof. Sizoo heeft gezegd: er is een hogere verbondenheid die een goede basis vormt voor het vruchtbaar functioneren, omdat je op iets gemeenschappelijks terug kunt vallen. Ik eindig met de hoop uit te spreken dat onze universiteit onder de nieuwe structuur het scheppend initiatief mag blijven aanmoedigen; dat onze universiteit zichzelf ook aan onverbiddelijke kritiek zal blijven onderwerpen - want zelf327

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen