Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 322

waarin het bestuur van de vereniging en alle andere betrokkenen bij de universiteit, duidelijk het gevoel kregen dat de Vrije Universiteit van een experiment was geworden tot een geslaagd en geaccepteerd instituut. Bij het 50-jarig bestaan verleende de Vrije Universiteit een ere-doctoraat aan Colijn die na de verlenging in zijn antwoord-rede nogeens aanhaalde dat er in de aanvangstijd smalend werd gesproken van een universiteit van bierbrouwers en koekebakkers. Niet zonder trots voegt hij daaraan toe: „En de toekomst der jonge mannen die hun studiën aan onze universiteit voltooien? Laat de ervaring spreken! Tot in de hoogste ambten kan men de gewezen leerlingen der Vrije Universiteit aantreffen". In tegenstelling tot deze vreugde over de bereikte resultaten wil ik u wijzen op het studentenprotest van deze jaren, dat op allerlei manieren naar voren wordt gebracht. Ik citeer uit een pamflet van de S.R.V.U. het navolgende: „Het studentenprotest is een realiteit: het dwingt elke student tot een stellingname. Protesteren gebeurt niet uit liefhebberij, of uit verveling, maar vanuit onvrede met als ongewenst beschouwde ontwikkelingen aan de universiteit, in het onderwijs, in de maatschappij. Het studentenprotest is dus een politieke zaak". „Keer op keer worden wij geconfronteerd met het ondemokratisch karakter van de Vrije Universiteit. Keer op keer worden we geconfronteerd met de noodzaak om te blijven vechten voor de controle van het bestuur van de universiteit door de mensen, die er werken". Ik moet zeggen dat er problemen te over zijn. De verhoging van het collegegeld en de wijze van invoering daarvan, de invoering van een numerus fixus en de vraag naar de democratisering van het universiteitsbestuur zijn geen zelfstandige problemen maar onderdeel van een gehele herorganisatie. Midden in een ernstige periode wordt nu het bestuur van de universiteit overgedragen aan twee nieuwe colleges. De universiteitsraad heeft het voordeel gehad van een korte voorexercitie waarin de raad heeft getracht duidelijk te maken dat hij in openheid graag wil worden tot een klankbord van de universitaire gemeenschap. De universiteitsraad komt immers voor het grootste gedeelte uit de universitaire ge320

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen