Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 73

hypertrophic van het denken. Als zij God „Mon Tout" noemt en zichzelf „Rien", dan trekt zij geen conclusies die vanuit een pantheïsme komen tot een vervluchtiging van predestinatie, genade en heil, noch tot een geestdriftig deïsme. Als zij aan een hypertrophic lijdt, dan is het een hypertrophic van het gevoel. In haar Comédie jouée d Mont de Marsan tekent zij naast la Mondaine, Ia Superstitieuse en la Sage ook de figuur van de Bergère, die zij noemt la Ravye de VAmour de Dieu. Hierin hebben wij stellig de meest eigenaardige en de meest vervoerde figuur voor ons uit de religieuze litteratuur van de i6e eeuw, en tevens zien wij hoe de mystieke trek in Marguerite's karakter, die tot ontwikkeling kwam door de invloed van de florentijnse filosoof Marsilio Ficino, haar er toe kon brengen om alle verschil tussen de menselijke en goddelijke liefde uit het oog te verliezen. ^^ De invloed van Cusanus openbaart zich ook nog in een andere terminologie die de Koningin graag gebruikt. De later door Pascal zo beroemd geworden formule van de oneindige cirkel of bol ,,dont Ie centre est partout, la circonférence nulle part", wordt door Marguerite aan Cusanus ontleend, als zij in Les Prisons God Zelf sprekend invoert. In diezelfde passage gebruikt zij ook alle andere mathematische symbolen, die Cusanus in zijn De docta ignorantia gebruikt.^'' Ook hierop is door Lefranc nadrukkelijk gewezen. Maar wij willen u nu liever aantonen, dat om de tolerantiegedachte van Marguerite te verstaan, men ook moet teruggaan op Cusanus, en in het bijzonder op zijn De pace fideiJ' Cusanus werd, zoals u bekend is, geboren in 1400 of 1401 te Kues aan de Moesel. Hij studeerde eerst rechten en daarna theologie. In 1426 werd hij tot priester gewijd. Hij heeft o.a. deelgenomen aan het concilie van Bazel (1431-1438) en heeft zich zeer beijverd voor de hereniging van de reeds eeuwenlang gescheiden Kerken van Rome en Byzantium. Een hereniging die niet tot stand kwam. Hij was het ook die de afgezanten van de Grieks-Orthodoxe Kerk naar het concilie van Ferrare (1438-1439) ging afhalen. In 1448 werd hij door de Paus tot kardinaal benoemd. De val van Constantinopel in 1453, die hem diep treft, is naar zijn eigen getuigenis voor hem directe aanleiding geweest tot het schrijven van zijn De pace fidei. Dat de val van Constantinopel hem diep getroffen heeft, blijkt duidelijk uit de eerste zinnen van dit geschrift. Hij kende Constantinopel, hij kende de Grieks71

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen