Jaarboek 1985-1986 - pagina 123

Op 23 april 1986 overleed onverwacht dr. Johannes David Verleur, hoogleraar in de Plantenfysiologie aan de Subfaculteit der Biologie, op de leeftijd van 59 jaar. Kort na een wetenschappelijke vergadering te Utrecht werd hij getroffen door een fatale hartaanval. Met uitzicht op zijn emeritaat, eind 1987, maar nog midden in zijn drukke functies als werkgroepleider en docent, is hij zijn gezin en de VU gemeenschap te vroeg ontvallen. David Verleur was geboren en getogen te Amsterdam. Na zijn schooltijd aan de Christelijke HBS begon hij in 1945 met de studie Biologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij specialiseerde zich in de Plantenfysiologie als leerling van prof.dr. A.W.H, van Herk, die bekend stond om zijn kritische en exacte, meer chemische benadering van metabole processen in planten. Deze scholing was hoogstwaarschijnlijk in sterke mate bepalend voor de wijze waarop prof. Verleur later zou functioneren als docent, onderzoeksleider en bestuurder, met veel aandacht voor details en met de grootst mogelijke nauwgezetheid. Kort na de oprichting van de Subfaculteit der Biologie aan de VU kwam David Verleur in 1951 in dienst bij de afdeling Plantkunde onder leiding van prof.dr. L. Algera, eerst als assistent en vervolgens als wetenschappelijk medewerker. Zijn wetenschappelijke belangstelling was vooral gericht op de energiehuishouding van de plant, met name de voor plantencellen karakteristieke mechanismen van substraatoxidatie ('ademhaling'), wat ook het onderwerp vormde van zijn proefschrift in 1960. In 1964 ontving hij een beurs van de Japanse regering om zich gedurende een jaar in het laboratorium van prof.dr. I. Uretani aan de Universiteit van Nagoya, verder te bekwamen in deze onderzoeksrichting. Daaruit zijn tevens regelmatige contacten met Japanse onderzoekers voortgevloeid. In 1965 verhuisde de afdeling Plantenfysiologie van de Rapenburgerstraat naar het nieuwe VU complex en werd onder zijn leiding het onderzoek naar de ademhaling bij planten voortgezet, hetgeen een vruchtbare basis vormde voor de latere uitbreidingen van het plantenfysiologisch onderzoek met projecten over de ademhaling in gekweekte plantencellen en weefsels, de fotosynthetische energieconservering en de plantenbiotechnologie. In 1972 werd hij benoemd tot lector en in 1980 tot hoogleraar in de Plantenfysiologie. Prof. Verleur was mede-auteur van twee edities van een leerboek in de Plantenfysiologie. Het onderzoek binnen zijn werkgroep leidde tot enkele tientallen wetenschappelijke publicaties en een vijftal promoties. Helaas kon hij de begeleiding van een drietal lopende promotie-projecten niet voltooien. Prof. Verleur was 35 jaar in dienst bij de Vrije Universiteit. Als mens en als collega genoot David Verleur grote waardering. Hij heeft zich tal van jaren met veel toewijding ingezet voor bestuurlijke functies en commissiewerk, vooral ten tijde van de onstuimige groei van de Subfaculteit der Biologie. Een ieder heeft toen kennis gemaakt met de integere en zorgvuldige wijze waarop hij deze taken vervulde, zonder ooit op de voorgrond te willen treden. Tijdens de 121

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen