1901-1902 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 32

28

dat de rijke proliferatie van bindweefsel voorafgegaan wordt door 't optreden van lymphocyten, terwijl de organen, die de witte bloedlichaampjes leveren, zelf atrophiëeren. Dit is aan latere onderzoekingen overgelaten, maar voor het stellen van eene hypothese had ten minste eene opheldering dienaangaande noodig geweest, daar we hier vrijwel met eene contradictie te doen hebben. De ouderdom gaat gepaard met atrophie der verschillende organen, zoo hebben we vernomen, maar men krijgt den indruk, dat ook in die atrophie het hoofdverschijnsel van den ouderdom te vinden is. Daarop is immers gebaseerd de verwachting, dat we nog eens sera tegen de atrophieen zullen vinden. Deze zeer voor de hand liggende verklaring is wat al te gewaagd. Dat de atrophie zulk een belangrijke primaire factor zou vormen is toch niet aan te nemen en hare aanwezigheid is alleen secundair denkbaar. 't Geheel maakt den indruk dat Metchnikov niet bijzonder diep op de quaestie ingaat. Anders zou er toch rekening gehouden zijn met het feit, dat elke soort op een zekeren, binnen bepaalde grenzen varieerenden, leeftijd ouderdomsverschijnselen begint te vertoonen en dat deze eigenschap van geslacht tot geslacht overgebracht wordt. Hier moet zeer zeker aan eene eigenschap van de kiem gedacht worden. Al zouden we dus met Metchnikov de Weismannsche opvatting niet willen aanvaarden en speciaal ook zijne verklaring (zie Alg. Praed.) verwerpen, daarom meenen we toch wel degelijk rekening te moeten houden met kiemeigenschappen. Het schijnt dat Metchnikov de consequentie niet heeft durven aanvaarden om te zeggen: indien de sera tegen de atrophieen goed werkten, dan zouden we onsterfelijkheid verkrijgen. Nu zegt hij alleen dat de vrees voor den natuurlijken dood veel van hare kracht zou verliezen. We zouden dan rustig oud worden. Het zal moeite kosten eene aanwijzing van zulk een door en door materialistische opvatting in de literatuur van de laatste jaren te vinden. De prophylaxis, die zooveel deed om desharmonieën te voorkomen, heeft ontelbaar groote voordeden aangebracht. Maar de ervaring leert juist, dat in plaats van een gelukkiger leven aan het menschdom te geven eene tegenovergestelde werking heeft plaats gevonden. Loosduinen.

Dr. L. BouMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen