1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 278

KLINISCHE ERVARINGEN MET HOGE DOSERINGEN LARGACTIL

227

Pollack geeft 50 tot 100 mg. per dag. Charatan (Engeland) geeft 100 tot 300 mg. Wij hebben verschillende patiënten ontslagen met een hogere dosering (3 X 200 mg.). Waarschijnlijk is dit vooral een vraagstuk bij de chronische gevallen. Bij de acute zal men het eerder wagen de dosering geleidelijk te verminderen en tenslotte geheel te staken. Als nadeel van deze gelukkige ontwikkeling zou ik kunnen noemen de tendens tot vervroegd ontslag, omdat de patiënt zo snel symptoomvrij is. Waarschijnlijk is een zekere mate van terughoudendheid hier wel op zijn plaats: De patiënt moet gelegenheid hebben in te groeien in deze nieuwe situatie, heilzame ervaringen op te doen (Ik-versterking), de eerste moeilijkheden van de complicaties overwonnen hebben, en overtuigd zijn van de noodzaak regelmatig deze medicijnen in te nemen. Waarschijnlijk gaat ook aan de fase van volledig ziekteinzicht een fase van sociale aanpassing vooraf, waarin de patiënt niet meer spontaan spreekt over zijn waandenkbeelden, doch nog niet het therapeutisch optimum bereikt heeft. Volgens een hypothese van dr. V. d. Drift zou hierbij het eerst het gevoel voor de grote zorgen en moeilijkheden des levens terugkomen, daarna het gevoel voor de grote vreugden, daarrw het gevoel voor de kleine zorgen en narigheden en tenslotte pas de openheid voor de kleine vreugden van het dagelijks leven. Het zal belangrijk zijn om na te gaan of bij de ontwikkeling van de proces-psychose de omgekeerde volgorde valt op te merken. Tenslotte nog een opmerking over de aard van deze therapie. Voor wat betreft de schizophrenie lijkt ons de largactil méér dan een symptomatische therapie. Steeds meer raken wij ervan overtuigd dat het grondsymptoom van de schizophrenie gelegen is in het „open liggen" van de patiënt, zoals dit door dr. v. d. Drift beschreven is. Hiermede bedoelen wij, dat hij weerloos uitgeleverd is aan elk appèl dat de omgeving op hem uitoefent en voor elke opwelling die hem uit zijn eigen onbewuste bereikt. De chronische beelden van stupor, negativisme en apathie zijn secundair t.o.v. dit primair overstroomd worden door prikkels. Het Ik heeft het vermogen verloren zich (af) te sluiten voor de grote massa van prikkels en alleen selectief en gedoseerd bepaalde prikkels toe te laten. Dit afsluiten doen wij allen automatisch, wanneer wij ons op een bepaald ding willen concentreren. Het is bij uitstek een functie van het Ik, dat immers de berichten uit de buitenwereld en de binnenwereld ontvangt en verwerkt. Men kan hetzelfde uitdrukken met

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen