1967 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 195

DE PSYCHE TUSSEN WETEN EN BELEVEN

153

ling van het zieleleven van het kind vat hij op als een geleidelijke opbouw van de hersenschors. Omgekeerd gaat de geestelijke aftakeling in de ouderdom gepaard met een laagsgewijze afbraak der persoonlijkheid waarbij lagere niveaus van het zieleleven gaan overheersen, omdat de regulerende functie van de bovenste lagen wegvalt. Reeds eerder, in 1881, had Jackson de onderscheiding tussen hogere en lagere ontvidkkelingsniveaus in het zenuwstelsel gemaakt en zijn theorie ontwikkeld van de negatieve symptomen die het gevolg zijn van uitval en de positieve symptomen die het gevolg zijn van het functioneren op het na uitval hoogst mogelijke niveau. Deze theorie heeft Henri Ey in zijn organodynamische psychiatrie in toepassing gebracht, terwijl ten onzent Rümke er grote waarde voor de psychiatrische diagnostiek aan heeft gehecht. Tal van begrippen en termen zijn aan het gelaagdheidsmodel van de psyche en aan de niveauleer ontleend. Ook zijn er tal van therapeutische methoden op gebaseerd in zoverre deze lagere, onbewuste krachten en mechanismen mobiliseren, teneinde ze aan hogere psychische krachten dienstbaar en voor deze beheersbaar te maken. Dit geschiedt in de psycho-analytische methoden, in de autogene training van Schultz, de actieve zelfhypnose van Kretschmer, enz. Het biologische beeld van de psyche is nog steeds zeer vruchtbaar in de psychiatrie en blijft onze volle aandacht verdienen. Ik wil in dit verband Rümke citeren uit zijn rede van 12 jaar geleden over „Een bloeiende psychiatrie in gevaar" (1954), waar hij zegt: „De arts is in de eerste plaats een natuurwetenschappelijk onderzoeker, de biologie is de basis van al zijn werk. De psychiatrie is voor alles een medische discipline. Krachtens deze traditie behoort het biologische centraal te staan. Het ziektebegrip is in de eerste plaats een biologisch begrip, laat het dit ook in de psychiatrie zijn. Een zeer belangrijk argument is, dat de biologische methoden ook in de psychiatrie de schoonste resultaten hebben opgeleverd". 6. Toch mag het niet verbazen, dat we in de psychiatrische bemoeienis met de mens ook met een biologisch beeld der ziel niet altijd uitkomen. De innerlijke beleving van de mens en de kenbare uitingen van de medemens vertonen een rijkdom aan betekenis, die zich niet alzijdig in een biologische verbeelding laat uitdrukken. Het is onmogelijk om in het kort aan te duiden, in hoeveel richtingen gezocht is geworden naar beelden van de ziel, die voor het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen