1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 138

106

ABORTUS PROVOCATUS, TUSSENTIJDSE BALANS

in hun eigen woongebied niet terecht kunnen, hetzij omdat de dokter er niet van wil weten, of ook wel omdat er geen ziekenhuis in de buurt is waar de provocatio abortus wordt toegestaan. De gynaecoloog staat dan voor het blok. Zo komt het dat men in de grote centra relatief veel verwijzingen krijgt uit de periferie. Soms vinden de zwangeren spontaan of via persoonlijke relaties de weg hiertoe, niet zelden worden ze door hun huisarts of specialist verwezen. De sterke toename van het aantal aanvragen heeft er toe geleid dat bepaalde centra overbelast raakten en zich zijn gaan beperken tot hun eigen rayon. Aanvragen „van buiten" worden dan niet meer in behandeling genomen. Daardoor ontstaat een hoogst onbevredigende situatie, die begrijpelijkerwijs het zoeken naar gemakkelijker te bewandelen wegen in de hand werkt. Verder is er ook tussen de verschillende commissies niet altijd een eensluidend oordeel over de indicatiestelling, getuige de soms nogal uiteenlopende percentages der toewijzingen. De woonplaats, de beschikbare financiële middelen, bekendheid met de wegen waarlangs en in zekere zin ook het toeval (het abortusteam dat men „treft") bepalen in het praktische vlak voor een deel de kansen van de vrouw. En tenslotte blijf er nog een aantal zwangeren over die na afwijzing om welke reden dan ook, een oplossing vinden bij de illegale aborteur. De risico's daarvan zijn in het algemeen minder groot dan nogal eens wordt gesuggereerd (Treffers). Het is moeilijk om precies te kunnen bepalen hoe de stand van zaken op het ogenblik is, maar ik krijg de indruk, dat er wel een algemene tendens bestaat tot een wat liberalere benadering dan bijvoorbeeld een jaar geleden het geval was. En ook voltrekken de discussies zich niet meer in een zo emotioneel geladen sfeer. Nauw samenhangend met de hierboven gesignaleerde onbevredigende en verwarrende situatie doet zich het fundamenteel belangrijke probleem van de beslissingsbevoegdheid voor. Niet weinigen spreken als hun mening uit dat de eindbeslissing niet aan de medicus is, maar door de vrouw moet worden genomen. Zij betwijfelen het standpunt als zou het om een medisch probleem gaan, waarbij de dokter het laatste woord heeft. In vele discussies wordt het abortusvraagstuk niet ten onrechte gekoppeld aan problemen die zich ook op andere gebieden voordoen, zoals de relatie tussen individu en gemeenschap, gezag en vrijheid, autoriteit, mondigheid en deskundigheid, verschuivingen in de moraal plus de ethische bezinning daarop en de herwaardering van wat men als „specifiek menselijk" wil omschrijven. Men veronderstelt wel dat een al te nadrukkelijke formulering van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen