1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 38

22

WANNEER DE MENSELIJKE VRUCHT EEN INDIVIDU?

keuze uit bovengenoemde meningen toch niet zo moeilijk. Uit de aard der zaak is het vaststellen van het tijdstip waarop van een individu gesproken kan worden een arbitraire aangelegenheid. Toch hebben alle opvattingen met uitzondering van de eerste twee genoemde iets gekunstelds. Met S p o r k e n , D u p u i s en Van V u g h t ben ik dan ook van mening, dat er redenen aanwezig zijn de klassieke opvatting de bevruchte eicel van stonde aan als een individu aan te merken in deze zin te herzien, dat vanaf de conceptie wel potentieel, maar vanaf de nidatie pas feitelijk individueel menselijk leven aanwezig is. „Op grond daarvan", aldus S p o r k e n , „kunnen wij met betrekking tot het zich ontwikkelende nieuwe leven twee belangrijke momenten aanduiden, waardoor goed beschouwd drie fasen ontstaan: de fase vóór de bevruchting, de fase tussen de bevruchting en de innesteling en tenslotte de fase na de innesteling. Dientengevolge zullen we ook ethisch tot drie verschillende waarderingen komen en wel naargelang de fase waarin een menselijke interventie geschiedt: conceptieverhindering, nidatieverhindering en vruchtafdrijving". In een latere periode van het groeiende nieuwe leven (d.w.z. na de innesteling), zo voegt S p o r k e n hier aan toe, zijn dergelijke beslissende momenten niet meer aanwezig. Deze mening zal echter moeten worden herzien, indien men algemeen zou aanvaarden, dat menselijk leven gebonden is aan enige vorm van hersenactiviteit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen