1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 258

198

EEN AFSCHEID EN EEN EERBETOON

naar nieuwe redactieleden en in het bijzonder naar een nieuwe redactie-secretaris is, ook na de ledenvergadering op 12 juni 1971, vruchteloos gebleven. Niemand heeft zich gemeld om de taak over te nemen. De huidige redactieleden hebben reeds een (te) lange ambtstermijn vervuld. Onze tweede secretaris (H. Verheul) heeft zitting in de redactie vanaf 2-2-1963; de voorzitter (A. J. Wiggers) vanaf 3-4-1964 en ons lid (A. A. Verveen) vanaf 4-6-1964. Onze secretaris (H. R. Woltjer) heeft wel zeer bijzondere verdiensten voor ons Tijdschrift. Om dit te beseffen moet men terug gaan in de geschiedenis van de Vereniging en van ons blad. Woltjer werd benoemd tot lid van de redactie op 16 december 1950. In jrg. 49 (1951), blz, 132, lezen wij: „Als leden der redactiecommissie worden, in de vacature Hekman en Hooykaas, thans benoemd de H. H. J. A. van der Hoeven te 's-Gravenhage en Prof. Dr. H. R. Woltjer. De eerste zal geschreven worden, de tweede neemt de benoeming aan. Prof. Sizoo memoreert, dat Prof. Woltjer altijd grote belangstelling heeft gehad voor de vereniging en het orgaan, en brengt de blijdschap der vergadering over, dat Prof. W., die ook destijds reeds in Bandoeng lid der redactie was, thans weer deel van dit college wil uitmaken". Woltjer trad in de jaren 1951, 1952 en 1953 als voorzitter van de redactie op. Het is thans haast beschamend te lezen wat Woltjer schreef op 5 november 1952 in zijn „Ter begeleiding van den 51en Jaargang" (Jrg. 51, 1953, blz. 2-6). Woltjer begint zijn inleidend woord met de zin: „Het was toch een moedige daad, een geloofsdaad, toen de Christelijke Vereniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland, in hare vergadering van 13 December 1900 te Utrecht gehouden, 5 jaren na de oprichting, besloot een eigen „orgaan" uit te geven". Woltjer overziet dan de 50 jaargangen en vervolgt: „En wat is nu de indruk? Zou het niet zijn: dankbaar, maar allesbehalve voldaan en zelfs wat beschaamd?" Woltjer geeft dan een scherpe analyse van hetgeen niet werd bereikt. In zijn stuk merkt hij op dat ook van verenigingen kan worden gezegd dat zij het tijdschrift hebben dat zij verdienen. Hij besluit zijn inleiding tot de 51ste jaargang met de zin: „Maar bovenal moeten we ons telkens weer en meer bewust worden, dat het ons niet gaat om een eigen-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen