De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 79

P R O F . MR J . O R A N J E 69

Ik kan mij zoo voorstellen hoe wij aan zijn eenigen kleinzoon

Bruins Slot, geboren op den dag der invasie van Normandië, 6 Juni

1944, getooid met den schoonen en symbolischen naam van zijn

grootvader Victor, als hij een jaar of tien geworden zal zijn, zullen

vertellen: jouw grootvader, nou, dat was nog eens een man; die

werkte heele nachten door, en als hij dan bang was in slaap te

vallen, dan ging hij achter zijn hooge lessenaar staan. Als hij dan

in slaap viel, werd hij wakker, als hij ging omvallen. Jij moet net

zoo flink worden als hij!

En als Victor vijftien zal zijn geworden, zullen wij niet meer bij

de anecdoten blijven staan, maar dan zullen wij zeggen: je groot-

vader, Victor, dat was een man. Die was voor niemand bang.

Die leidde het verzet tegen den Duitschers op verschillende ge-

bieden. Die was altijd bezig met zijn geest. Die probeerde altijd

iedereen met raad en daad bij te staan. Die was eerlijk en dapper en

trouw. Word jij zooals je grootvader

En als Victor twintig is, dan zullen we zeggen: Victor, ik heb je

grootvader goed gekend, en daar ben ik nog steeds dankbaar voor.

Ik heb van je grootvader zooveel gehouden; ik ben nog bijna

nooit zoo bedroefd geweest, als toen het bericht kwam, dat hij

in Duitschland gestorven was. Ik had zoo gehoopt, dat hij nog

terug zou komen. Hij was wel al 67, maar wij hadden hem nog

zoo noodig. Wij hoopten, dat wij hem om raad zouden kunnen

vragen. Dat wilden zoovelen, die hem kenden. Over de toekomst

van de Vrije Universiteit en over de richting, die wij daarmede

uitmoesten, nu wij na den oorlog als het ware opnieuw konden

beginnen. En over het onderwijs in het algemeen. En over de bin-

nenlandsche politiek. En over de vredesonderhandelingen. En over

de bestraffing van oorlogsmisdadigers. En over wat wij toen noem-

den „de illegaliteit"... ja, waarover eigenlijk niet? Je grootvader

stond altijd klaar — hij had een warm hart. Hij hield van zijn God

en hij kwam er altijd tegenover iedereen voor uit. Hij hield van de

zijnen, en hij was voor hen allen een steun. Hij hield van zijn werk,

en hij was er altijd mee bezig. Hij hield van zijn Universiteit en

hij hield haar naam hoog. Hij hield van zijn Koningin en hij wilde

naar haar toe, ondanks alle gevaren, toen hij dacht, dat zij hem

noodig had. Hij hield van zijn volk — en hij gaf voor dat volk

zijn leven.

God zij geloofd en gedankt voor wat Hij ons gegeven heeft in zijn

goeden en getrouwen dienstknecht Rutgers.

Ik heb gezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen