Een blinkend spoor - pagina 12

dat hij de VU, en zo ook de Vereniging, als zijn „alma Tenslotte nog het volgende: Dit boek is bedoeld voor een

mater", als zijn voedende moeder heeft gehad en enkele groot publiek en niet allereerst voor historici. Die laatsten

jaren na de afsluiting van zijn studie in de geschiedenis zijn zeer gesteld op vermelding van de bronnen, waaraan

werd opgenomen in het „corpus docentium", de schare de schrijver zijn gegevens ontleent. Voor hen een begrij-

van mensen die aan de VU onderwijs geven. Bovendien pelijke en gerechtvaardigde wens, maar voor de overige

heeft hij ruim een kwart eeuw gewerkt aan één van de lezers zijn vaak die honderden noten, in kleine letters aan

lerarenopleidingen waarmee de Vereniging van de op- de voet van de bladzijden afgedrukt, overbodig en soms

richting af sterke banden heeft gehad. En als een mensen- afschrikwekkend. Toch moet ook populaire geschied-

leven meer dan veertig jaren bijna dagelijks raakpunten schrijving betrouwbaar en controleerbaar zijn. Daarom

heeft gehad met de Vereniging en haar scholen waarover berust bij de archivaris van de VU een handschrift met

geschreven wordt dan is, afgezien nog van de onbereik- uitgebreide bronvermelding. In de volgende bladzijden

bare objectiviteit, onpartijdigheid een zware eis. van dit gedrukte boek zijn slechts enkele noten opgeno-

In feite moeten hier twee betekenissen van het woord men die gemakkeUjk te bereiken litteratuur betreffen.

onpartijdigheid onderscheiden worden. De eerste is dat

men in zijn beoordeling er naar streeft geen partij te

bevoordelen en de tweede dat men geen partij kiest. Het

eerste wordt in dit boek nagestreefd, het tweede niet. Een

zelfde onderscheiding geldt het woord partijdig. De his-

toricus mag niet partijdig zijn in de eerste zin van het

woord, dat hij bij zijn beschrijving een partij bevoordeelt.

Maar zou dan een Nederlander niet over de nederlandse

geschiedenis mogen schrijven omdat hij Nederlander, dat

is partij is? Of een rooms-kathoUek kerkhistoricus niet

over zijn kerk omdat hij zelf daartoe behoort? Gelden er

bij die zaak geen andere overwegingen die zulke schrij-

vers — als historici zijn ze zich zeer duidelijk bewust van

het gevaar — toch over dat bezwaar heen doen stappen:

Dat juist dat partij-zijn een waardevolle aansporing, een

zogenaamde motivatie is, omdat ze nauw bij de zaak die

ze beschrijven betrokken zijn, omdat ze als deelhebbers

niet blijven staan bij de buitenkant van wat ze beschrij-

ven, maar dat ze er in door kunnen dringen, zich er in-

leven? Zo beschouwd is de schrijver noch objectief, noch

onpartijdig.

Bovendien is er in deze studie een veiligheid ingebouwd:

Een historicus van de jonge generatie, gespecialiseerd in

de nieuwste geschiedenis, drs. J. S. Beeftink, heeft er ac-

tief aan meegewerkt en zowel het onderzoek als de schrif-

telijke neerslag daarvan kritisch begeleid. De schrijver is

hem daarvoor zeer veel dank verschuldigd, zonder even-

wel ook maar enige verantwoordelijkheid op hem af te

schuiven. Noch hij, noch de jubilerende vereniging dra-

gen voor dit boek verantwoordeUjkheid. Die ligt geheel

bij de schrijver, die op het titelblad vermeld staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen