Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 366

dus daadwerkelijk op het aangegeven terrein, met sprekers als N. Wolterstorf, H.A.

Oberman, W. Albeda en A.M. Donner^^^ die de Vrije Universiteit verlaten had om

raadsheer te worden in het Europese gerechtshof. Vanaf 1990 werden de lezingenseries

vervangen door één jaarlijkse voordracht. De relatie tot de oorspronkelijke idee werd

toen aanmerkelijk losser, maar over gebrek aan belangstelling hadden de sprekers zelden

te klagen.

DISPENSATIE OF ZELFONDERZOEK

Als we proberen uit de verschillende beschikbare bronnen een dossier dispensaties sa-

men te stellen, is de algemene indruk dat de enkele tegenstanders van een ruim toela-

tingsbeleid een verloren strijd voeren. Ze zijn vooral in het verenigingsbestuur te vin-

den. Daar blijft lang onbehagen bestaan over de groeiende neiging, het bestuur voor

voldongen feiten te plaatsen. Hoe tracht men eigenlijk te voorkomen, vraagt het bestuur

zich in 1983 af, dat in de selectieprocedure niet-instemmers te gemakkelijk de voorkeur

krijgen?^** Anders dan het College van Bestuur wil het bestuur van de vereniging voor

bijzondere hoogleraren de volle instemmingseis stellen.^^ En nog in 1988 is althans één

bestuurslid van mening, dat het ordinariaat niet-westerse sociologie als een sleutelposi-

tie beschouwd moet worden, die alleen door een instemmer kan worden bezet.7 Als ech-

ter in 1984 geconstateerd wordt dat er door een nieuwe dispensatieverlening bij een be-

paalde werkeenheid de meerderheid nu niet meer achter de doelstelling staat,'' verbindt

het bestuur daaraan geen consequenties. Vanaf 1989 werden de aanvragen ook niet meer

in de plenaire bestuursvergadering behandeld. Twee leden bekeken de stukken, waarna

het bestuur de formele beslissing nam.'^

Het College van Bestuur ging vrijer met de materie om. Het accepteerde in 1986 een

lid van de Bhagwanbeweging'^ en drie jaar later een mormoon.''t Beide sollicitanten pre-

senteerden zich als instemmers. Gaandeweg werd de gangbare procedure niet meer als

reëel ervaren. Datema bepleitte als rector tegenover het verenigingsbestuur, het begrip

'instemmer' uit de ambtelijke taal te schrappen. Wel of niet instemmen betekende erg

weinig. 'De dagelijkse praktijk is dat negentig procent van de werkers gewoon goed met

hun vak bezig willen zijn. Daar drijft de Vrije Universiteit op.''5 Het bestuur was toen

ook al tot de conclusie gekomen 'dat een op de persoon gericht geloofscriterium niet

meer goed te hanteren is, en er eigenlijk ook geen behoefte aan is'.'^ De overtuiging be-

gon algemeen te worden dat onder alle omstandigheden kwaliteit het eerste criterium

moest zijn.77 Bij zijn vertrek naar de Universiteit van Amsterdam in 1991 onthulde

Noorda, dat er tijdens zijn lidmaatschap van het College van Bestuur al wel overwogen

was de doelstellingseis te laten vallen. 'Alleen zou het wel kortzichtig zijn om dat soort

dingen te doen, als het draagvlak er nog niet helemaal is.''^

Dat moment was toen dan ten naaste bij aangebroken. Het College van Bestuur nam

een andere procedure in overweging. Bij de werving van personeel zou men in een ge-

362 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen