Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 386
De Vrije Universiteit 1880-2005
niet meer dan honderd waren,^^3 en Favervuta (tandheelkunde) gaf zelfs almanakken uit.
Toch maakten deze nieuwe verenigingen het corps niet overbodig. Het bleef zichzelf
niet helemaal gelijk. De naam veranderde nog eens, in 1998 werd het LANX, zoals de so-
ciëteit al sinds vele jaren heette. De traditionele groentijd werd afgeschaft.^^'t Een flink
aantal leden studeerde niet aan de Vrije Universiteit maar aan de Universiteit van Am-
sterdam, of volgde een HBO-opleiding. Wat bleef was het dispuut als basis. In het lus-
trumboek van 1985 definieerde het corps zichzelf als 'een federatie van 27 oratorische
verenigingen'.^^s Ze vergaderden wat minder dan vroeger, en borrelden misschien wat
vaker, maar de sterke onderlinge saamhorigheid was er nog altijd en de nadruk lag op
oratorische vaardigheden, zodat discussie geen middel was, maar doel.*^^ In de populai-
re voorstelling is de corpsstudent nauwelijks veranderd. Hij staat nog altijd bekend als
rijk, arrogant, uitgerust met stropdas en colbert, in elk gezelschap nadrukkelijk aanwe-
zig, zoon van een voormalig corpslid, en studerend in vakken die kans bieden op leiding-
gevende posities, zoals rechten en economie.^^' Hij is dus traditioneel gericht en denkt
aan zijn toekomst, die zich naar hij hoopt zal afspelen in een door zijn herkomst bepaal-
de kring. Daarbij past dan wel, dat de herinnering aan een gereformeerd verleden niet
geheel is afgestorven. In 1980 werd er tenminste nog kritisch gereageerd, als op LANX al
te luid gevloekt werd.^^^ Handelen contra Deum et bonas mores gold als onaanvaard-
baar.^^9 In het lustrumboek van 1985 noemde het corps zich geestelijk pluriform, maar
altijd nog trachtend op eigen wijze invulling te geven aan de zinspreuk NDDD, of de
vvsvu-leus, Progrediamur Favente Deo. Het programma vermeldde overigens wel caba-
ret, sportwedstrijden en kroegentochten, maar geen kerkdiensten.^^o Misschien een toe-
vallig verzuim, want vijfjaar later werd de gasten een lijstje aangeboden van acht Am-
sterdamse kerken om de zondag een eigen stempel te geven.^^i
Van de kleine christelijke verenigingen verdween de VGSA, na eerst te zijn omgedoopt
in VCSA. Die naamsverandering had haar geen goed gedaan. Juist kleine verenigingen
hebben een goed afgebakend recruteringsveld nodig. De omschrijving 'christelijk' was
te algemeen om de vereiste duidelijkheid te bieden. Toen het ledental tot twintig was ge-
slonken hief de vcSA zichzelf op.^-^^ Een eigen gezicht hadden wel de strikt confessionele
en de evangelische verenigingen. Het eerstgenoemde type wordt vertegenwoordigd
door het bevindelijk gereformeerde Amstelodamense^^a en het gereformeerd vrijge-
maakte Plancius.^34 Meer evangelisch gericht zijn Ichtus^^s en de Navigators.^36 Ze zijn
geen van alle groot, maar handhaven zich boven de bestaansgrens. De onkerkelijken wa-
ren intussen duidelijk in de meerderheid geraakt. Ze maakten ruim 60 procent van de to-
tale studentenpopulatie uit.^37 Deze jonge buitenkerkelijken staan eerder onverschillig
dan vijandig tegenover het christelijk geloof Ze worden niet gekenmerkt door het ran-
cuneuze, spotlustige antichristendom, dat eerdere generaties van kerkverlaters zo strijd-
baar kon maken. Ze hebben niets verlaten, omdat ze nooit iets hebben gehad. Het zijn,
volgens de studentenpastor G. van der Bom, onbeschreven bladen papier.^3»
Er zijn er wel die dat voelen als een tekort. 'Ik verlang naar grote ideeën,' bekent een
382 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's