Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 316

wijl toen toch al een jaar lang met Den Uyl de verbeelding aan de macht was. Anne Boer-

mans sluit in 1975 een artikel over dienstweigering af met een alarmerend citaat van Hyl-

ke Tromp: 'wanneer er niet spoedig uitvoerig aandacht wordt besteed aan de geïsoleer-

de positie van het leger, neemt navenant de kans op een staatsgreep in Nederland toe."^^

Maar nergens ontbreekt het gevoel voor betrekkelijkheid zo volkomen als in een artikel-

tje van 1979 over de basisbeweging voor kritische gemeenten. Die toont te beseffen 'dat

het voorbeeld van Jezus niet kan en mag betekenen dat we blijven steken in neutrale

menslievendheid, maar dat we daadwerkelijk kiezen voor de onderdrukten in onze

samenleving'. Dat doen we door de structuren bloot te leggen die verantwoordelijk zijn

voor het voortbestaan van sociaal onrecht. Willen we recente voorbeelden.? De auteur

noemt er drie: de tweefasestructuur, de neutronenbom en de kernwapens.'^3 Van aan-

vallen met neutronenbommen of kernwapens is Nederland vrij gebleven. De tweefase-

structuur is wel gerealiseerd. Dat ze een zegen is voor een natie die de positie van kennis-

land nastreeft wil ik niet beweren. Maar wie haar onder beroep op de naam van Jezus in

één adem noemt met wapens voor massavernietiging moet zich niet beklagen als hij niet

zo serieus genomen wordt als een herder en leraar zou verdienen.

De vu-bestuurders hadden niet zoveel op met het pastoraat. Vooral Diepenhorst was

verontrust over de wijze waarop de predikanten zielzorg bedreven. Het was alles poli-

tiek, en dan nog alleen marxistische politiek.'^^ Ook hun gedachten over de doelstelling

riepen vragen op. In februari 1975 kondigden zij gespreksavonden aan over dat onder-

werp. Waarom ondertekende een student niets zolang hij studeerde, maar werd wel een

handtekening verlangd zodra hij bij de universiteit in dienst ging? Moest niet gezocht

worden naar afspraken over samenwerking van christenen en niet-christenen binnen dit

ene bedrijfp'^s Het College van Bestuur sprak over deze stellingname in februari 1975

met enkele predikanten die een schriftelijke verklaring toezegden. Bijna anderhalf jaar

later was die belofte nog niet ingelost.'*^ De in september 1976 aan hun gezelschap toe-

gevoegde hervormde predikant Y. Bekker gaf wel direct zijn positie aan. 'Een instelling

als de Vrije Universiteit heeft het recht bepaalde regels te stellen, maar juist bij een

christelijke instelling moet je werken met veel openheid en soepelheid. Je moet dus ook

juist mensen opnemen die de doelstellingen niet kunnen of willen ondertekenen.' Nog-

al raadselachtig klinkt de toevoeging dat ds. Bekker pas anderhalve maand in functie is,

en daarom nog geen harde uitspraken durft te doen.'^7

Sinds I juni 1971 had de Vrije Universiteit ook een eigen pastor in dienst. De nestor

van de studentenpredikanten, ds. J. Hessels Mulder, werd toen belast met 'de pastorale

begeleiding van medewerkers der universiteit, die in hun werksituatie met geestelijke

problemen te kampen hebben'. Meer in het algemeen zou hij zijn aandacht richten op

het functioneren van de Vrije Universiteit 'als christelijke leef- en werkgemeenschap'.'^**

Hij heeft kennelijk in een behoefte voorzien, want na zijn emeritaat besloot het College

van Bestuur een opvolger te benoemen. Diens eerste taak zou zijn 'het bevorderen van

het operationeel maken van de doelstelling'.'^9 Hij moest niet gekozen worden uit de

312 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen