Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 311

sliste, van hoog tot laag. Die is vastgelopen in onvermogen tot besluiten.'3" Van de weer-

omstuit werd toen het aantal studenten nogal drastisch ingeperkt, zoals de tabel laat zien.

Bij Nederlands werden de geledingen afgeschaft. Het hoogste gezag kwam te berusten

bij een algemene vergadering, waarin ieder een gelijke stem had.'3^ De pedagogen en an-

dragogen spraken in 1977 over een bestuur, waarin de studenten de helft van de zetels

zouden bezetten.'33 Bij sociaal-culturele wetenschappen besloot de raadsmeerderheid

enkele malen een beroep te doen op het experimenteerartikel. Zij ging er dan van uit dat

het experiment dadelijk inging op het moment van de aanvrage. '3+ Die behoefte aan ver-

anderingen wijst erop dat de nieuwe opzet niet overal even goed doordacht was. Er bleef

spanning bestaan tussen de eisen van goed bestuur en de aanspraak op medezeggen-

schap voor alle geledingen. Sommige stafleden, met name hoogleraren, hielden hun

scepsis tegenover de nieuwe structuren. Hoe kan een derdejaars nu oordelen over de al-

gemene studieopzet, vroeg Diepenhorst. 'Inspraak neemt toe met deskundigheid, en

een derdejaars bezit normaliter die vereiste deskundigheid niet.''35 A.P. Bos bleef er al-

tijd trots op, dat hij zich als decaan van de centrale interfaculteit het langst tegen de de-

mocratisering had verzet. 'Inspraak kost te veel tijd, en het levert niets op.''3^

Inspraak werkte vooral ook polariserend. In de ogen van de progressieven waren stu-

denten en docenten te beschouwen als twee groepen met verschillende belangen.'37 In

de raden stonden de beide partijen dan scherp tegenover elkaar, vooral als de studenten

verhoudingsgewijs veel zetels bezetten. Eén sympathiserend staflid kon dan de weeg-

schaal naar hun kant doen doorslaan. Bij geschiedenis bijvoorbeeld pleegde de studen-

tenvereniging regelmatig overleg 'met stafleden als' - en dan volgen zeven namen. De

zogenaamde 'rechtse staf, waar de meeste anderen toe behoorden, werd niet betrouw-

baar geacht.'3* Die stafleden hadden natuurlijk ook hun privé-beraadslagingen. De juri-

dische faculteit kende een aparte vertrouwelijke vergadering van hoogleraren en lecto-

ren.'39 En zelfs bij Nederlands, dat de geledingen had afgeschaft, is het voorgekomen dat

de staf toch in het geheim bijeenkwam. Het subfaculteitsblad Molaar kreeg de notulen in

handen, maar wilde die niet eens volledig afdrukken. 'De redaktie ziet er geen heil in om

deze vunzigheid aan haar lezers voor te schotelen. Sterker nog: de redaktie wil nooit

meer iets horen van een stafvergadering!"'t" Maar de gevolgen van de polarisatie lieten

zich niet tegenhouden. Vergaderingen werden voorgekookt, vertelde een docente En-

gels bij haar afscheid. Ze had de oppositionele studenten nooit helemaal ernstig kunnen

nemen. 'Studenten droegen kapotte kleren en lange haren. Sommigen wasten zich echt

niet. Ze waren opstandig, daar was ook reden toe, maar het werd zo'n schijnvertoning.

In naam kregen ze inspraak, maar ze werden ook gemanipuleerd.'''t' Veelzeggend lijkt

het mij dat typische beroepsbestuurders als de adjunct-secretarissen van de faculteiten

hun eigen groepsvergaderingen hielden, waar ook Hoogenkamp voor uitgenodigd kon

worden. Het ging naar hun zeggen slechts om informatief overleg, niet om een 'tweede

verantwoordingslijn'.'•t^ Maar het vertoonde wel enige kenmerken van een schaduwbe-

stuur.

IN DE SCHADUW VAN MARX 1969 1980 307

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen