Omstreden normalisering - pagina 83

wordt hiervoor bezet: de Kritische Universiteit wordt opgericht."

Vertegenwoordigers van West-Europese studentenbewegingen (on-

der meer uit Leuven, Berlijn, Nijmegen en Amsterdam) wonen deze

bijeenkomsten bij. De initiatiefnemers kijken hierbij goed naar erva-

ringen en voorbeelden uit Berkeley en in mindere mate Parijs. In Cali-

fornië zijn de eerste freedom schools al in 1963 opgericht.^^ De initiatief-

nemers organiseren seminars en congressen en willen tegenpraktijken

vestigen. Ze doen dit in opdracht van en financieel gesteund door stu-

dentenverenigingen als de SDS.''' Het voorstel 'Argumente für eine

von Studenten selbstorganisierte Kritische Universitat in der FU

(Freies Studienprogramm der Studentenschaft)' wordt uitvoerig be-

discussieerd.5* De deelnemers aan de conferenties vinden dat pro-

gramma's en strategieën van studentenorganisaties als de Franse

UNEF, de Duitse SDS en ook de Nederlandse SVB ernstig tekortschie-

ten.59 Hun programma's bieden geen enkele oplossing voor de vraag

hoe in het licht van de herstructureringsplannen van de West-Europe-

se overheden de verhouding tussen universiteit en maatschappij eruit

zou moeten gaan zien, zo luidt de analyse. Zij bepleiten een radicale

koersverandering: van syndicaal naar maatschappijkritisch. De confe-

rentiegangers concluderen dat de situatie in alle West-Europese lan-

den fundamenteel dezelfde is. Overal moet men zich teweerstellen

tegen de industrialisatie van de universiteiten. In elk geval zou dienst-

baarheid van universiteiten aan het militair-industrieel complex geen

optie mogen zijn. Ook de vooronderstellingen van academische we-

tenschapsbeoefening worden ter discussie gesteld. Emancipatie van

samenleving en maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef van we-

tenschap en intellectuelen, daar gaat het om. Maatschappijkritiek

moet onderwijs- en onderzoekprogramma's doordesemen.

Belangrijke inspiratiebronnen zijn aanvankelijk Max Horkheimer,

Theodor Adorno en Jürgen Habermas, de spraakmakende en maat-

schappijkritische hoogleraren van de Frankfurter Schule. Zij worden

korte tijd later alweer afgebrand, onder meer door SDS-voorman

Hans Jürgen Krahl, die nota bene medewerker is van Adorno. Sommi-

gen noemen Krahl een representant van 'sogar explizit die dritte Ge-

neration der Kritischen Theorie'.''" SDS-studenten attaqueren Ador-

no fel om zijn vermeende passiviteit. Hem wordt verweten dat hij

weigert over te gaan tot het actionisme dat de studenten hem proberen

op te dringen. Op ogenschijnlijk laconieke wijze beschrijft Adorno het

'verrassende geyoel opeens als reactionair te worden aangevallen'. Op

het bord in de collegezaal staat geschreven: 'Wie de brave Adorno zijn

81

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen