Een handvol filosofen - pagina 493

4 Erepromoties 489

for Shalom. Essays on Christian Higher Education (2004). In deze publicaties verde-

digde hij de idee van tendency learning, dat hij onderscheidde van intellectual lear-

ning en ability learning. Hij stond kritisch tegenover de 'rijpingstheorie' van C. Ro-

gers, de 'socialisatietheorie' van B.K. Skinner en de 'interactie-ontwikkelingstheorie'

van J. Piaget. Zijn stelhng was dat onderwijs niet alleen gericht moet zijn op de over-

dracht van kennis en competenties, maar ook op de vorming van de tendenties of dis-

posities van leerlingen en studenten om in verschillende situaties op een bepaalde

manier te handelen met besef van verantwoordelijkheid.

Met zijn boeken Art in Action en Worlds and Works of Art, die beide in 1980 ver-

schenen, kreeg Wolterstorff een gezaghebbende naam op het terrein van de kunstfi-

losofie. In zijn theorie neemt een kunstenaar een bepaalde houding aan tegenover de

in zijn kunstwerk geprojecteerde wereld die hij bevestigt of bekritiseert, ondervraagt

of prijst. Stelde Wolterstorff in de beeldende kunst de kunstenaar centraal, in zijn

analyse van literaire werken kende hij aan de auteur een centrale plaats toe. In het

hermeneutisch-filosofisch discours kwam Wolterstorff tot een eerherstel van de au-

teur en de auteursintentionele interpretatie van literaire werken.

O p het terrein van de politieke filosofie publiceerde hij het boek Until Justice and

Peace Embrace (1983). Belangwekkend was het boek dat hij samen met R. Audi

schreef, Religion in the Public Square. The Place of Religious Convictions in Politi-

cal Debate (1997). biij verdedigde de stelling dat in het politieke debat het gebruik

van religieus geïnspireerde argumenten niet geweerd, maar juist moet w o r d e n aan-

gemoedigd. Iedereen die aan een politiek debat deelneemt, heeft volgens Wolters-

torff particuliere overtuigingen, en het gaat niet aan om alleen particuliere religieuze

overtuigingen uit het debat te weren. In zijn Justice: Rights and Wrongs - in het jaar

van de erepromotie reeds als manuscript beschikbaar, en in 2008 gepubliceerd - was

de centrale vraag waar inherente natuurlijke mensenrechten op zijn gefundeerd -

rechten die d o o r niets en niemand zijn toegekend, o o k niet d o o r G o d . D e z e rechten

zijn te onderscheiden van (door menselijke of goddelijke voorschriften) 'toegeken-

de natuurlijke rechten'. Anders dan Macintyre en Rorty, maar net als Rawls erken-

de Wolterstorff het bestaan van inherente natuurlijke rechten; anders dan Rawls

vroeg hij echter naar de fundering ervan. Hij betoogde dat deze gelegen is in de na-

tuur van de mens, die in het 'moreel universum' van het O u d e en N i e u w e Testament

en de geschriften van vroegchristelijke denkers als Augustinus en C h r y s o s t o m u s in

het licht w o r d t geplaatst.

Voorafgaande aan Wolterstorffs erepromotie vond een symposium plaats, waarin

zes collega's van de Vrije Universiteit kritisch reflecteerden op verscheidene aspec-

ten van zijn werk. D e opstellen, voorafgegaan d o o r een inleiding van Woldring, die

ook de laudatio bevat, en afgesloten met een antwoord van Wolterstorff aan zijn o p -

ponenten, verschenen een jaar later in boekvorm.''*

54 De opstellen van R. van Woudenberg, M.J. Blaauw, S. Miedema, W. Stoker, H.G. Geertsema en A. Soete-

man werden gepubliceerd onder de titel Essays in Honour of Nicholas P. Wolterstorff {200S).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen