Schuld en straf - pagina 69

63 wil. Hierin ligt — dit spreek ik niet tegen 3i7) — eenige waarborg voor de vrijheid der burgers. Maar evengoed als eene daad zou kunnen worden geëischt een vreemd voorhoofd, of iets dergelijks, als zulke anatomische verschijnselen waren gebleken goede uitwendige criteria te zijn. En door de gestelde beperking offert men van de gaafheid van het beginsel iets op, dat op zich zelf stellig het zuiverst wordt uitgedrukt zooals BiRKMEijER het formuleert. Ook is \yel eenigszins vreemd, om op dit punt voor de vrijheid zulke waarborgen te verlangen, terwijl men straks voor den duur van de straf met de onbepaalde vonnissen aan de autoriteiten zoo ruime bevoegdheid wil geven. Dan wordt voor het in veiligheid en in bewaring brengen van krankzinnigen toch niet zulk eene daad vereischt. Voorts waar de daad bij VON LISZT C. S. toch slechts criterium voor de strafbaarheid is, moet ook de uitdrukking „strafbaar feit", die onze wet heeft, op dat standpunt te eer vervallen. Het „strafbaar feit" blijft toch de gevaarlijkheid; de daad slechts wettelijk criterium. En eindelijk ware wel vreemd, als de daden, die alleen als blijk der gevaarlijke gezindheid mogen worden aangenomen, juist dezelfden waren als de in de tegenwoordige wetten naar geheel andere gedachte gestelde „strafbare feiten." En zoo is dan ook de tweede consequentie uit het beginsel der maatschappelijke gevaarlijkheid, dat daarmee eenerzijds de kring van wat strafbaar is, sterk kan worden uitgebreid, en aan den anderen kant op bedenkelijke wijze ingekrompen. Wat de uitbreiding betreft, zoo wijst MERKEL er op 3i8), dat b. v. de \ j ' sociaal-revolutionaire groepen gevaarlijk voor de bestaande maatschappelijke orde zijn. En door het eischen van eene daad ontkomt men aan de moeielijkheid niet. Een enkel pers-artikel kan duidelijk blijk van de gezindheid geven. Voorts omva|; de' gevaarlijkheid ook de krankzinnigen 3i9). En aan den anderen kant wordt, gelijk ook MERKEL opmerkt, zeer dikwijls gestraft, waar van sociale gevaarlijkheid geen sprake is. Eene derde consequentie ligt hierin, dat moet wegvallen het verband tusschen straf en objectief resultaat. GAROFALO kan dan ook niet zeggen, of zwaarder gestraft moet worden voor het stelen van 1000 francs dan voor dat van 20 centimes 320). En zeker ware toevallig als, gelijk ZÜRCHER beweert 32i)^ — en in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen