KERSTFEEST.

Het feest van den komenden Koning is alle eeuwen door geweest het feest van jubel en vreugde, van psalmen van genade en gezangen van verlossing.

Helaas halen wij menschen ook dit feest zoo spoedig neer in ons eindig bestaan. En dat op zulk een wijze, dat feitelijk het feestelijke uit het feest wegvalt.

Want Jezus Christus komt ten gerichte. Oók op ons Kerstfeest. Want zie ook op ons Kerstfeest is het God te doen om datgene, waarop steeds Zijn koninklijk regiment is gericht: God ^vil Zijn eigen souvereiniteit handhaven God kan niet toelaten, dat deze zondige wereld en (iaf in deze wereld de zonde zelf het winnen zal; zelfs ook niet op één enkel punt. God moet het winnen. En daarom komt God met genade, ja, maar tevens met gericht. Gods toorn en Gods liefde zullen openbaar worden in Christus.

Dat moet wel zoo.

De zondige schepping wil den bchepper onteeren; het zondige schepsel wil het heilige wezen Gods aanranden. Maar God handhaaft zichzelf. Daarom moet Hij komen. Wiens taak het is Gods werk te doen in deze wereld, en dat werk is: opkomen voor de Souvereiniteit van den eenigen Souverein.

Christus' komen is dan ook steeds een komen ten gerichte; steeds daagt hij den mensch voor Zijn vierschaar: de "Zijnen om hen vrij te s'preken en ze openlijk te stellen aan Zijn zijde; de goddeloozen om ze te verderven als degenen, die het oordeel in Christus niet hebben willen erkennen.

Zoo is Kerstfeest niet enkel het feest van de verlossing en de zaligheid. Het is zulk een feest zelfs niet in de eerste plaats. Ter eerster instantie is het het feest van de antithese. Want die partijkeuze vóór Christus is ook en is juist een partijkeuze tegen de wereld. „Zou ik niet haten, Hecre, die U haten? Ja, ik haat ze met een volkomen haat". (Ps. 139).

Kerstfeest is dus ook allerminst het feest van de. verbroedering van alle menschen. Want het vraagt van ons eenerzijds wel medelijden, maar anderzijds ook beleving van vijandschap. De wereld der zonde toch is niet enkel arm, maar zij is ook vijandig jegens onzen Koning; en allerlei Kerstvreugde-betoon in die wereld rondom is feitelijk niet veel anders dan het uitleven van haat en afkeer tegen het Kindeke in de kribbe, den Middelaar Gods en der .menschen.

Laten we ons er 'dus voor wachten, dat we niet, zooals zoo velen schijnen te doen, meer eerbied hebben voor de gevoelens van een Gode vijandige wereld, dan voor den Naam en het Werk van den Christus Gods. We moeten nu eenmaal partij kiezen, ook op Kerstmis. En doen we dat •tiiet, dan breken we het werk van onzen Zaligmaker.

Of wij dan niet op Kerstfeest onzen rijkdom mogen beleven? '

O, zeker wel, we mogen dat niet alleen, maar we zullen dat moeten, indien we waarlijk staan in het verband der liefde met den Christus Gods.

Maar ook daarbij gaat het in de eerste plaats weer < om de heerlijkheid van onzen God, en niet om onze zaligheid. Of heeft, wanneer de zonnestraal binnenvalt in uw vertrek en elk stofje dat zweeft in de ruimte krijgt een glinsterende gestalte, dat stofje eenige heerlijkheid? Is het niet het licht, dat zich openbaart door de aanwezigheid van dat stofkeu, dat uw bewondering gaande maakt?

Zoo ook is het, wannee^-onze God ons bezoekt met Zijn zegen.

Hij maakt ons tot Zijn kinderen, opdat wij Zijn heerlijkheid openbaren zouden.

Niet alsof Hij geen heerlijkheid genoeg had. Niet alsof wij Hem eenige heerlijkheid zouden moeten toebrengen. Hij is in zichzelven volmaakt. Maar wèl zóó, dat Zijn glorie naar buiten treedt, doordien onze God Zijn licht breken doet in het prisma van ons bestaan. ¥. anneer nu het licht valt door het prisma tooverl ''7I de zuiverste kleuren en breekt de bleeke glans in verrassende tinten uiteen. Zoo wil God, die de volheid van het klaarste licht is. Zijn Licht breken in ons Zijn schepselen, opdat wij Hem eeren zouden als de objecten Zijner liefde, als degenen, die uitdragen de kleurbreking van den glans van Zijn majesteit.

En zie, daartoe was Kerstmis noodig.

Want Christus komt om ons God te verklaren; om ons te doen zien de heerlijke straling van het eeuwige Licht, dat ontoegankelijk is voor den zondaar.

Maar dat wij dan weer zijn mogen de , , verkondigers van de deugden Gods", dat hebben we te danken aan het wonder van Kerstfeest.

En daarom wordt onze God groot gemaakt om dat ontzaglijke, dat Hij ons heeft willen schenken.

Wij — de dragers van het Licht Gods. En zoo: God met ons. Omdat Im»anuel gekomen is, om ons te maken tot kinderen des Allerhoogsten, daarom kunnen we van. den Souvereinen God als van onzen verzoenden Vader spreken. ''

Dus jubelen we wel over Verlossing op Kerstfeest. Zeker we heffen de Kerstpsalmen aan. Maar dat 'komt omdat we bij het geweldig proces der handhaving van Gods Souvereiniteit — het proces, dat in Christus' komst een hoogtepunt bereikte — door de genade Gods gesteld zijn aan Gods z ij d e. Daarom werd het voor óns verlossing.

Al blijft het in wezen dan het hoogere: handha.ving van de eere van den Souvereinea .God.

In Kerstfeest bereikt een proces het hoogtepunt.

Want de komst van. Christus tot de wereld is niet een gebeurtenis van één moment. Het is maar niet: „Christus was er niet.... toen, opééns was Hij er wèl".

Was Christus onder het Oude Testament niet reeds komende geweest, dan zou de historie van het Oude Verbond geen doel gehad hebben, en dan zou het bestaan van Israël zijn zin hebben gemist.

Voor wie de werken Gods met Zijn volk beziet in het licht der Openbaring s.taat de zaak dan ook anders. De eeuwige Zone Gods komt tot de wereld, heel de historie door. Daarom draait feitelijk de geschiedenis: „Christus komt tot het Zijne, Hij komt om de eere des Vaders te handhaven". En op aarde wordt Zijn komst waargenomen: ' als een stip in de verte na 't Paradijf, ; bij de belofte van het vrouwenzaad; al klaarder en duidelijker teekent Zijn figuur zich af; tot Hijzelf komt in het vleesch.

Ja, in het volk van Israël zelf is Christus in een schaduw gekomen tot de wereld. In een schaduw. Wanneer een naderende figuur zijn schaduw vooruitwerpt, dan is die schaduw niet de man zelf. Maar.... ge herkent zijn vormen, ge aanschouwt zijn gestalte, ge herkent zijn profiel — en zoo is het met Israël. Wanneer Israël in de historie optreedt, is het dat optreden het verschijnen van de schaduw van den Christus; neen. Hij is het niet zelf; maar in Israël kunt ge zien, dat Hij nadert; in Israels levensvormen kunt ge hem kennen, vooruit-zien; in Israels beleving is Hij in-geweven; Israels gestalte is Zijn Gestalte.

En straks als Hij komt, kan de schaduw ververdwijnen.

Daarom is het Chiliasme, dat Israël niet loslaten kan, een onteeren van den rijkdom van het Kerstfeit. Als Christus er is, gaat het, evenals in Israël, om Hem, om Hem alleen. En dan wordt Zijn volk. Zijn geestelijk Israël, Zijn spiegel, gelijk het oude Israël Zijn schaduw was.

En dat volk viert Zijn komst op Kerstfeest.

Ja — maar meer.

Christus komt héél de historie door.

Nóg woeden de heidenen en nog bedrijven de volken ijdelheid. En nóg lacht de Allerhoogste, die in den Hemel woont. (Ps. 2). Want Jezus komt - --en de bruidsgemeente verstaat het, en bidt ook op Kerstfeest: „Kom Heere Jezus".

In den Koning van Kerstfeest rust heel de historie, want Hij zorgt, dat de Souvereine God in die historie komt tot Zijn eere.

En Kerstfeest wordt volmaakt.

De historie gaat door. Naar het einde.

Kom Heere Jezus *

Ja kom haastelijk.

Opdat hef. Christusfeest volmaakt worde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen