Revue 2003 - pagina 12

zijn? Is het vanwege de christelijke signatuur van de VU?" De interviewer houdt het op de calvinistische cocktail van soberheid, hard werken en maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef en merkt op dat het tijd wordt om het eens over Gupta's werk te hebben. Gupta's vakgebied is de internationale milieubeleidsanalyse. Kortweg: de manier waarop staten en regeringen via verdragen en afspraken milieuontwikkelingen proberen te sturen. Dankzij een NWO-subsidie - via de zogeheten Vernieuwingsimpuls - kan Gupta zich de komende vijfjaar, ondersteund door twee aio's, storten op de nieuwe ontwikkelingen in dit veld. "De spelers en de spelregels van het internationale milieubeleid zijn aan het veranderen", zegt Gupta, "De samenwerking tussen landen is het domein van het Publiek internationaal recht. Daarnaast zijn er afspraken tussen private actoren (bedrijven, non-gouvernementele organisaties) onderling en tussen private actoren en landen. Dat is vastgelegd in het private internationale recht. Watje met de toenemende globalisering ziet, is dat deze private actoren steeds vaker afspraken - met elkaar en met regeringen - maken over milieubeleid en het beheer van natuurlijke bronnen. Een voorbeeld is het internationale klimaatverdrag. Dat is een afspraak tussen verschillende landen, waarbinnen bedrijven echter de mogelijkheid wordt geboden om onderling afspraken te maken over C02-reducties." Het probleem zit hem volgens

Gupta in het feit dat de internationale rechtsregels voor deze bedrijven net even anders zijn dan de regels van het publiek recht. Deze laatste zijn vaak inzichtelijker en transparanter. "Bedrijven zullen vanuit strategische overwegingen nooit het achterste van de tong laten zien en dus beperkt inzage geven in de details van hun onderlinge contracten. Daar komen ze ook mee weg want het private internationale recht is veel sterker en beter afgedekt dan het publieke recht. Al met al wordt het onduidelijker wie nu eigenlijk de grootste internationale invloed heeft op terreinen als drinkwatervoorziening, (behoud van) biodiversiteit en dergelijke. Het is een geheel nieuw veld, waar twee totaal verschillende werelden - die van het private en publieke internationale recht - samen komen. Het wordt voor Joyeeta Gupta een spannende tijd want het succes van haar onderzoek staat of valt met het inzicht dat ze krijgt in die private afspraken ('contracten') tussen nonstate actors. "Ik moet gaan aftasten wat ik wei en niet te zien kan krijgen en mag gebruiken en ben dan ook afhankelijk van de 'goodwill' van bedrijven. De grote bedrijven vullen het gat dat terugtredende overheden laten vallen onder het mom 'wij willen en kunnen ook bijdragen aan de oplossing van mondiale problemen'. Openheid en transparantie horen daarbij, vind ik." Anne Soldaat

Beknopt CV joyeeta Gupta werd in 1 964 in New Delhi, India geboren en studeerde economie en rechten in India en Internationaal recht aan de Harvard Law School (USA). Zij kwam naar Nederland in 1988 om bij de organisatie lOCU (International Organisation of Consumer Unions) te gaan werken. Na zes maanden trad ze in dienst van het bedrijf Resource Analysis en werd gedetacheerd als inhouse consultant bij het ministerie van VROM. Sinds 1993 is ze Nederlands staatsburger en werkt ze bij het IVM, eerst als senior-researcher en sinds 2002 als interim-hoofd van de afdeling Environmental Policy Analysis. Sinds 2003 is zij ook UNESCO-professor Environmental Law bij het Delftse IHE (International Institute for Infrastructural, Hydraulic and Environmental Engineering).

Joyeeta Gupta foto; Yvonne Comp

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen