Studentenalmanak 1898 - pagina 118

ii6

Ze roofden den vrede: zij droegen de bruiden

Van sponden der liefde naar sombere graven.

En lieten den bruigom, het harte gebroken,

Flet oog' zonder licht.

't Geluk is de Fata Morgana van 't Oosten,

Een wolk van den morgen, bij 't rijzen der zonne,

Wanneer ze verjaagd heeft de grijzende nevels.

Verzinkend in 't niet.

't Geluk is een waan, is een waan van verblinden,

Een lichtbeeld, verzwindend zoo ras als het lichten

Van dwalende vlammen, die dooven bij 't naad'ren.

Ons latend den nacht. — - - —

Maar, Gode zij dank, 't is de smartkreet der wereld.

Die zoekt in de dingen der aarde den vrede.

Een aarde, gedoemd en gevloekt en verloren,

Om menschlijke schuld.

Ja, God zij gedankt, 't is de smartkreet der wereld.

Maar vreugdegejubel om 't eindelijk vinden.

Maar schaatrende hallels, verkondend victorie,

Zijn 't antwoord van ver.

En nader zij komen, met palmen van zege.

Met lauwers omkranst de welriekende lokken,

Trotsch heffend de hoofden, van glorie omtogen,

Die wonnen den strijd.

Zij grepen, maar niet met gekluisterde handen.

Zij liepen den baan, maar met jeugdige krachten.

Zij kampten, maar niet met de stompheid der klingen,

Zij grepen de kroon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen