Studentenalmanak 1902 - pagina 109

I03

H e t is bladstil. Niet echter de starre stilte van den Dood

is het, neen! maar veeleer de actieve, de levende stilte van

den slaap. Niets hoort ge dan den rüstigen adem, dan 't

geregelde boezembewegen van het groote Aardelijf. E n

daar boven ons strekt zich vóór 't Onbekende 't hemels-

blauwe gordijn uit, doorweven met goud en met zilver,

bezet met diamant op diamant. De duizenden lampen van

den nacht branden stil met hun bleek flikkerlicht.

't Is dan, dat in elke ziel 't reinste wordt lesgebonden uit

de macht van al het vuile en nare en zwarte.

't Is dan, dat 't hart gelouterd en de gedachten gezuiverd

worden.

't Is dan, dat wat er nog goeds en schoons overbleef in

de menschelijke natuur zuiver uitklinkt boven 't leelijke,

booze en slechte.

't Is dan, dat voor een oogenblik la béte humaine geheel

wordt gebreideld en stil gelegd en dat in ons daalt een

heilige geest van Vrede en van Liefde.

Op den zomerzonnedag voelt ge uw eenheid met de

menschenkinderen en met al, wat er leeft op aarde, maar

in den sterrennacht dringen zich uwe gedachten steeds naar

den Oneindige, Die daar hoog troont boven de Sterren.

Dan voelt ge krachtig den band, die daar is tusschen den

eeuwigen God en u; den band van almachtigen Schepper

en nietig schepsel, den band van getrouwen Vader en, o.

zoo vaak weerstrevend kind.

< ^

Daar ligt iets onzegbaar schoons in den verreinenden

invloed der sterren op onze harten.

Daar ligt iets oneindig groots in het feit, dat elk mensch

nog steeds met kindereerbied opziet naar die lichten in den

Hooge.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen