Studentenalmanak 1914 - pagina 176

166 FARRAGO

Jodokus boven ons devies zal prijken."

Een donderend gejuich beloonde den spreker. De nieuw-

bakken Sint dronk met al de hem omringende stervelingen ami-

citia. Een practische geest uit den kring leerde hem zelfs ad

fundum drinken. En toen openbaarde zich ook de lang verborgen

genialiteit van den pasgeboren schutspatroon, en wel op het door

hem zoo juist ontgonnen gebied van het ad fundum. Dit inspireerde

een muzikalen Tempelier tot het: „o alter Burschen Herrlichkeit."

Door welk lied op zijn beurt weer een groot-prior jurist

tot spreken geïnspireerd werd. Dat de drang tot toasten onweer-

staanbaar was, vertolkte zijn handelwijze voldoende. Eerst klom

hij op zijn stoel, maakte vervolgens een duikeling ä la Chanteloup

in de volle lucht, besteeg vervolgens ten tweede maal zijn stoel,

gewapend met een stok om mogelijke debaters tot rede te brengen.

Door deze luchtacrobatie was de aandacht voldoende op hem

gevestigd; de man stak dus van wal en dobberde op de on-

zekere baren der toasterij.

„De onleschbare dorst (zoo begon hij) naar een rechtspre-

diking, waarin diepte van inhoud wedijverde met breedte van

opvatting, dreef mij naar de V. U. Op het gymnasium was het

mij reeds vergund zoo stiekum te snoepen van het geurig ban-

ket der Romeinsche juristen. Doch champagne in een theekopje,

mijne beeren, lijkt onschuldig suikerwater. Daar stroomde ons het

R. R. toe uit de troebele bron der antiquiteiten, thans zwelgen

wij met volle teugen, het onvervalschte nat van het Corpus juris. De

klassieken wisten hun melk echter nog niet te pasteuriseeren;

vandaar dat men vele microben meeopslurpt. En zoo komt het

nu, dat wij tegelijkertijd den nüchteren blik op het practisch leven

hebben ingezogen. Ook wij vieren onze lustra, onze feesten,

wannneer wij dreigen te bezwijken onder den last des levens;

wanneer de pees schier dreigt te knappen onder de felle spanning.

Verre van ons werpen we dan onze geleerdheid, dogmatiek, en-

cyclopaedie etc. etc. Slechts één dogma behouden we: eens vrij,

vroolijk te leven als onbezorgde kinderen. De bekerklank stemt

ons hart tot vreugde. De fonkelende wijn scherpt onzen geest.

Want veel zijt gij gelasterd, o edel vocht; men heeft U

uitgekreten voor den vloek der menschheid. Doch wij Tempe-

lieren, houden U nog in eere! Wij schamen ons niet u aan onzen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen