Studentenalmanak 1923 - pagina 66

58 IN M E M O R I A M

ben, wat het leven aan schoonheid biedt, als hij. Weinigen

zullen ook zooveel schoonheid er in hebben opgemerkt. Zij

trok hem met een geheimzinnige macht. Hij smachtte er naar,

want zij vermocht hem te bevrijden van het vele, dat hij als

belemmerende band voelde. Want zelden ook zag ik iemand

zoo gevoelig voor het leelijke, het grove. Dat kwelde hem,

en hij vluchtte er voor. Smakeloosheid scheen hem een be-

leediging. De sombere stadskamertjes van het Spie hielden

hem niet binnen, als hij zag, dat buiten de zon scheen. Dan

gebeurde er immers iets, waar hij bij moest zijn. Die taal

verstond hij. Het was een goddelijk lichten over de duister-

nissen dezer aarde. Langs dezen weg was te vinden, wat zijn

jagende ziel zocht. Langs dezen weg zou hij God vinden!

Er zit een groote tragiek in, dat hij, die van de aardsche

schoonheid de realiteit zóó sterk ervoer, zoo langen tijd

verstoken bleef van de zekerheid der hemelsche realiteit,

die hij er juist in trachtte te benaderen, 't Lijkt mij niet

zonder een bedoeling, dat zulk een leven zoo lang zoeken

moest. Het is vrij gemakkelijk gezegd, dat hij niet op de

juiste manier zocht. Als we dat allen deden, hoeveel lichter

zou 't dan zijn. Wij zoeken immers allen zoo vaak een ant-

woord van God, waar Hij 't beter vindt te zwijgen. Ook

Herman heeft moeten leeren door dat machtige zwijgen

Gods: ,.Zie, ga ik voorwaarts, zoo is hij daar niet, of achter-

waarts, zoo verneem ik hem niet," Herman zocht op de top-

punten van het leven: het schoone is goed, en het goede is

immers van God! Daar zal Hij dus te vinden zijn. Wonder-

lijk, dat Hij werkt bij de verslagenen van hart, en uitgaat

achter de heggen, om daar zich te laten vinden. Stijgende

langs de trappen van het leven, meende Herman er te ko-

men. Daar was allereerst zijn studie, waar hem zijn aanleg

een groote toekomst opende. Die hem van nabij gekend heb-

ben, hebben wel kunnen merken hoe ook hij moest leeren,

dat wetenschap al terstond niet vreugde, maar smart ver-

meerdert, doordat ze naïeve zekerheden omverstoot, zonder

er terstond nieuwe voor in de plaats te geven. Dan zijn na-

tuurgevoeligheid. Hoor 't hem zelf zeggen: ,,ga in den voor-

jaarsochtend in het veld, daar waar in de ijle ochtendlucht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen