Studentenalmanak 1925 - pagina 118

106 MENSCH EN R U I M T E

aanvulling in ontische orde ware de onderzoeking van den

tijd, een voltooiing de erkenning van den geest. Zooveel

bleek reeds; zelfs ruimte is ,,niet niets" tegenover de kenne-

lijke geestesorde des menschelijken levens. Om ,,overwin-

ning" ervan kan het dan ook niet enkel gaan. Is zelfs ledige,

rustende ruimte niet betrekkingloos tegenover den inhoud,

hoeveel te minder de tijd, die trouwe waker over alle

geboorte? Zelfs schijnt een inhoudsordening, die bij het volste

en reëelste beginnend tot de buitensferen afdaalt, in wijs-

geerig uitzicht gesteld. Immers in de opklimmende synthesis,

die met het doorzichtigste aanvangt, moet de inhoud, bij

iederen nieuwen stap opgenomen, ,,eigenlijk" al bekend zijn.

De onvoldoendheid van al het vorige tegenover den in-totaal-

omvatbaren inhoud drijft juist tot schreden doen. Zoo vraagt

onze beperking om meerderlei aanvulling, te weten: ruimte-

aanschouwing in specifiek-menschelijken zin in volledige

descriptie brengen, tijdsaanschouwing desgelijks, zoomede

beider bijzondere relaties tot de innerlijke levenswerkelijk-

heid te overwegen. Hierbij eischt het historische zelf een

eigen plaats op. Immers tijdens ruimte en tijd wordt hun

aspect in het menschelijk bewustzijn anders. Zoo zien we bij

dien arbeid sociologen, psychologen, historici en geographen,

niet 't minst ook biologen, gezamenlijk betrokken,

Amsterdam, October '24. H. J. POS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen