Studentenalmanak 1926 - pagina 172

160 ZOMERLIEDJE

„Vangen, vangen,

'k Laat ze hangen,

Als je me maar pakken kunt!"

Dan kwam glippen.

Even slippen.

Tongetje, tot spitse punt.

Maar ik kreeg je,

En ik reeg je

Witte bloemen door je haar.

Schuchter zei je;

„Ik blijf bij je

Jongen, en. .. . en kus me maar."

Om m'n vingren

Deed ik slingren

Al je lange lokken toen,

Zijïg-zachte,

En je lachte;

„Dat mag jij alleen maar doen!"

's Middags zaten

Wij en praatten

Over heel den mooien dag;

Maar niet o v e r . . . .

Over 't toover —

Goud, dat in ons zielen lag.

Maar ik ken je

Meisje, en je

Groote oogen, telkens weer

Opgeslagen,

Deden vragen

Liefde, dieper nog en meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen