Studentenalmanak 1932 - pagina 118

KERSTLIEDJE,

De wereld sneeuwde dicht,

de wolken gleden open,

een vreemde ster wordt licht

over ons moede loopen,

hoevele eeuwen gingen wij

door dit versomberd land?

wie schuift de duisternis opzij?

wie breekt uiteen de starre wand?

wij kennen zond' en mededoogen,

vreugde en pijn zijn ons vertrouwd,

maar nergens was 't beloofd behoud,

nimmer ontmoetten ons Gods oogen —

het sneeuwen wordt witter en dichter,

een vogel zoekt vergeefs het nest.

wat is er dat ons nu nag rest?

wij hebben niets meer te verrichten

en dood vindt feilloos ons in 't lest —

maar hoor, hoe heel ver klokken, helder

en zingende, over de velden

gaan beven: Christus natus est!

G. K.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen