Studentenalmanak 1953 - pagina 239

min of meer op een afstand van de kerk te blijven? De avonddienst,

die vooral de geloofswaarheid wil ontwikkelen, trekt alleen nog

belangstelling bij de doop van het eigen kind of van nichtjes en

neefjes; overigens kan zij gepast door niet-kokend huispersoneel en

de niets beter te doen hebbende middenstander en arbeider worden

bezocht. De kinderen moeten van meet af „in religiosis" zelf beslis-

sen, wat zij zullen doen. Bij deftigheid of iets groter voortreffelijk-

heid van de openbare school is deze uitnemend geschikt. Bijbel-

kennis moet niet worden overdreven. Men schenkt bij tijd en wijle

zijn gave, zonder in het uitbundige te vervallen natuurlijk, maar

men is zelf tevreden over de bedragen. Of kerk en diaconie dit zijn,

vormt een tweede, en dat hier de ene hand niet weet van de andere

is maar goed. Hoe zou aldus de vervulling der oecumenische op-

dracht geen schade oplopen?

Het springt in het oog, dat, als men zich aan de eigen kerk slechts

een schijntje gelegen laat liggen, een daarnaast bestaande lief-

hebberij in jeugd- en zangdiensten, die interkerkelijk zijn, het ge-

nieten van een Anglicaanse of misschien zelfs van een rooms-katho-

lieke dienst, weinig betekenis bezit. Enig nadenken leert, hoe men

al evenmin tot veel waardevols komt bij een zich bewegen in hoog-

christelijke en hoog-kerkelijke richting, en hoe de oecumenische

zaak hier opnieuw in verdrukking raakt. De gedachtengang, welke

gevolgd wordt, is overigens begrijpelijk. Er is een woord voor de

wereld, gesproken vanuit de kerk als kerk, gesproken door de kerk

als kerk. Over doodslag en geleide economie, over de koloniale

kwestie en het agrarisch vraagstuk, over bezitsverdeling en maat-

schappelijke organisatie laat de kerk zich horen; zelfs geeft zij de

coupe voor een badpak aan. Jammer genoeg breekt zij, door zo

strikt kerkelijk-christelijk op te treden, vrij zeker veel algemeen

christelijke, veel interkerkelijk christelijke arbeid af, verhindert

samenwerking in breder verband, graaft valkuilen op de weg naar

groter eenheid. Toch is het verleidelijk voor hen, die een uitgespro-

ken redelijke, die een „celebrale" aanleg vertonen, ojn zeer strakke

lijnen te trekken, om alleen leerstellig totaal verantwoord, recht

doend aan de geheel enige betekenis van de kerk waarin zij zich

bevinden, groter kerkelijke eenheid te bevorderen. Desondanks be-

looft dit optreden geen heil. Ongenoegzaam wordt begrepen wat de

kerk behoort te doen, in hoever zij zich als kerk heeft te laten gel-

den. Evenzo wordt gebrekkig verstaan dat de scherpste begrippen

en meest strikte onderscheidingen van ware en valse kerk, kerk in

229

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen