Studentenalmanak 1960 - pagina 241

zeilen 1

zeilen is de aarde vergeten

opzettelijk, voor een tijd

een tijd van verlangen, van

drift van spoorzoeken aan de hemel

ondenkbaar zonder de vrolijke sprong van

het licht, onvermijdelijk echter

is weerkeer in een haven, tussen

kademuren van aarde, kademuren

van water op de bodem van

het bestaan, veilig voor de angst

der levenden, veilig

voor hun geluk, de eigenlijke

geboorte is in de weeën van de storm.

zeilen 2

vliezen van wolken hangen over

in het water van de tijd

worden de golven van ritme ontstuimiger

naar een einder van openbaring

dit is de geboorte der mensen,

klein en zonder veel macht gedreven

door de kanalen van een grote hartstocht

maar een stem horende in de wind

een leven ontcijferend in de storm.

vroeger waren er meer stemmen

of hadden de mensen meer oren? zeker is

dat wij het licht moeten openen in

het onweer als een venster.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen