Vrije Universiteitsblad 1940-41 - pagina 218

1646 worden, een tijd aanbreekt van rust en schijnbaren stilstand. En dat brengt het gevaar mee van insluimeren bij het verworvene. Dan worden de heilige huisjes gebouwd, en verrijst er langzamerhand een geheel, dat wij angstvallig vasthouden, omdat wij het nu eenmaal bezitten. Wie begon als radicaal, eindigt als conservatief, die op zijn beurt het bestaande met hand en tand verdedigt, wanneer het in de storm komt van een nieuwen tijd. Wij dienen hier wel zeer nauwlettend toe te zien. Niet al wat bestaat, bestaat ook terecht, of verdient, te blijven bestaan. Valsche behoudzucht klampt zich vast aan de inzettingen en instellingen der ouden, ook wanneer het levend beginsel daaruit verdwenen is. En dat wordt nog bedenkelijker, omdat wij menschen nu eenmaal de neiging hebben, dat oude te omringen met een aureool van heiligheid, die het soms niet verdient, maar waardoor die behoudzucht de schijn van vroomheid krijgt. AUijd weer. wanneer de waarde van de traditie in het geding komt, moeten de woorden in onze ooren klinken, die Jezus richtte tot de Farizeeën, toen zij de discipelen de overtreding verweten van de inzetlingen der vaderen. Van dat erfdeel wilden de Parizeen niets prijsgeven, ook al pasten nog zoovelen van het joodsche volk zich aan bij de eischen van een nieuwe situatie. In die houding zat veel respectabels. Wij zullen er ons wel voor wachten, haar zoo maar te veroordeelen. Maar tevens zullen wij op onze hoede zijn voor de fout, waarin zij zoodoende vervielen. Hun gehechtheid aan het verleden ontaardde in verstarring, doordat zij het onderscheid uit het oog verloren tusschen menschenwerk en de wil van God. O p hun beschuldiging van de discipelen antwoordde de Heiland met de vreeselijke woorden; „Waarom overtreedt ook gij, en nog wel het gebod Gods, door uwe overlevering ? Terwille van uw overlevering hebt gij het W o o r d G o d s van kracht beroofd." (Mt. 15 : 3, 6.) Scherper oordeel over valsche behoudzucht is nimmer geveld. M a a r ook wanneer het beginsel nog levend en krachtig is, en onze instellingen draagt en bezielt, óók dan blijft het gevaar bestaan van tè sterke behoudzucht. Indien wij waarlijk willen leven uit het verleden, moeten wij dagelijks ernst maken met den eisch van reformatie. In de erfenis van het voorgeslacht bezitten wij een onwaardeerbaar goed. Waf de vaderen hebben opgebouwd, onze vereenigingen en stichtingen en scholen, niet het minst ook onze Vrije Universiteit, wij stellen op hun bezil de hoogste prijs. Zij vullen ons leven met een rijkdom, die wij thans meer waardeeren dan ooit te voren misschien. Maar dan toch vooral, omdat wij ze zien mogen als een gave Gods. Een gave, d.-w.z. een gunstbetoon. En dat houdt

/

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen